Poemata

[p. 151]

Ad Doctissimum Virum Isaacvm Dorislavm, quum Iuris V. Doctor crearetur.

CVi pulvis ocî, & paedagogicum murmur,
Ferulaeq́ue tristes, & recocta ter crambe,
Et elocati temporis dies lenti
Erectioris mentis indolem frangunt,
Animumque sellis mancipant magistrorum,
Isace, quin te seculo tenebroso,
Vmbraticoque nomen eximis ludo,
Et inquietae praelegentium turbae?
An illa Graij docta suada sermonis,
Orisque Latij praedicanda maiestas,
Sophiaeque sacrum pectus, & labor Phoebi,
Servire semper poscet? & fremet voces
Rudi Iuventae, barbarasque purgabit
Illitteratis sordibus diu chartas?
Captivus istis quando liber è vinclis
Tibi vacantem spiritum trahes laetus,
Patriae decorus? num Scholae sacramentum
Illiberale, pertinaxque dixisti?
Nec sat superque laudis indigens fama
Attrivit aevi primulum tui florem?

Fallor. verendos en tibi lares pandit

Astraea virgo, & prisca Caesarum iura,
Ac purpuratas expedit Themis voces,
Legesque regni, multiplexque sufflamen
Praevaricantis dictat ausibus mundi.

[p. 152]

 

Hac arte nixus, altius Deûm sedes,

 

Fastigiumque laudis, & procul vulgo,

 

Ignaviaque dissitas domos scandis,

 

Olidisque sensim pulpitis virescentes

 

Subducis annos: altioribus curis

 

Debetur aetas ista, quae sui iuris

 

Spectare soles, plusque candidos possit.

 

Non sat Iuventae profuisse; iam rostris,

 

Virisque sacri sensa iuris imperti;

 

Et ipsa tecum patriae salus crescat,

 

Tuasque laudes commodis suis iungat.

 

Ecquid Palaemon, Orbilique clamores

 

Tardant euntem, ignobilique concludunt

 

Coelestis aurae portiunculam circo?

 

Vir docte, vir venuste, flos amicorum,

 

Balbutientis hactenus scholae verna,

 

Iam maius adflet impetus tuos Numen,

 

Tandemque vinctae mentis expedi robur.

 

Servire nescit, quem Senatus augusto

 

Investit auro, pileoque libertas.