Poemata
(1628)–C. Barlaeus–
Auteursrechtvrij
[pagina 136]
| |
Elegosque fundis, & necis Lycambeae
Testes iambos: Ecce, semipaganum
Tuas ad aras sacra ferre vix ausum,
Iam ferre cogit horror ille divinus
Tuae Camoenae, & invidenda maiestas.
Quae me relictos rursus ad lares Phoebi,
Cirrhamque revocat, pallidamque Pirenen.
Vt post faventas Vossij tui voces,
Post vota Baudî, calculumque Iosephi
Tanto poëtae, vindicique Musarum,
Ineruditum serus accinam carmen.
Praeclare vates, lux, decusque Belgarum,
Libitina cuius nulla nomen exstinguet:
Vt me loquentem perculit sacer Ionas,
Iam tertiùm renatus, & solo coelum
Placans redemptor. Quis furor Deo dignus,
Quae sancta Maenas pectori tuo sedit?
Cum per sacratas mysticae dapes mensae
Rotas trochaeos, altiusque subvectus
Pia futurum mente concipis festum.
An Pallas aliqua praesidens Dei templo
Haec ipsa suasit? aut Apollo coelesti
Afflatus aura sacra Christianorum
Didicit sonare? vel recessit in Cyrrham
Cyrrhae creator, & scholas poëtarum
Nescire non vult, quae beare nos possunt?
Vilescit omne, quicquid est profanorum
Vbique vatum. non Catullus, aut Naso,
Vaferque Flaccus, Bilbilisque lascivae
Petulans alumnus pulpitum fatigabunt,
Te vate. longo linquitur gradu Vida,
| |
[pagina 137]
| |
Et Symmacho commissus ad pedes ponit
Fasces poëta, terreos super quando
Raptus penates vota nuncupas Christo.
Cedit Iuvenci, cedit illa Seduli
Senis Camoena, dumq́ue sancta destillas,
Simul omne Clarium doctus artifex robur,
Helicona totum, & quicquid est venustatis,
Et eruditae antiquitatis expandis.
Beata tellus nostra, quae decus tantum
Ostendit orbi si quid accolae Galli
Debent Thuano, si Casauboni manes
Veneratur Anglus, plus vetusta Cattorum
Gens, terror orbis, artiumque foecunda,
Plus tota passim turba laureatorum
Tibi debet, heros. Tu relicta Civili
Imperia Batavûm, bella tot per aestates
Pugnata Belgis, dexterasque commissas
Dextris Iberûm, tu vices laborantis
Terrae, gemensq́ue Belgium sub Albano,
Caedes nefandas Principum, nurus raptas,
Exusta templa, gentis improbae motus,
Foedusque toties Marte vel dolo ruptum
Transcribis aevo. Tu ferax triumphorum
Arcessis altè stemma Nassovae gentis,
Dignumque sceptris Romuli genus cantas.
Tu, ne trophaea parta dextera forti
Arausiorum posthumus neget livor,
Aut sileat aetas, das nepotibus sciri
Ignara lethi. Quid per Isthmium littus
Florem virorum, ludicrosque victores,
Vilesq́ue palmas, fervidasque quadrigas
| |
[pagina 138]
| |
Thebane iactas? alter hic triumphalem
Scandit quadrigam, victor efferae gentis,
Regisque Iberûm, patriae datus caedis
Mauritius ultor. quique Belgicae testis
Virtutis esset, urbiumque captarum,
Hoc solus axe Grotius quatit plectrum.
Nec bella solum, militisq́ue funesti
Depingit ora, sed furore Mavortis,
Patriaeque damnis expeditus, infestos
Hostes adunat, exulemque Gradivum
Multum petitae praeco pacis exarmat.
O cygne Delphûm, non tuas Batavorum
Vires adaequant gesta, nec tuis una
Sat regio coeptis, transmarinus assurgis
Ad sceptra Regum, quaq́ue duplicis regni
Iacobus haeres triplicem domat gentem,
Albiona, Iernen, & Caledonis lucos,
Festo recentem purpuram beas versu.
Quis non stupescat gratulantium voces?
Sic posse fari Galliam, loqui Scotos,
Et cum Britannis sedis incolas nostrae?
Tu lingua cunctis, Musa, vox, & orator
Tot subditorum vota solus exolvis.
His vectus oris Thetidos vias longè
Tranas poëta, radis Herculis metas,
Mixtusque durae navigantium turbae
Mersas Iberos. Vivis acer Heemskerki,
Et iste quandiu Solis occidet currus,
Carteia stabit, accolent fretum Gades,
Fatale nomen pertimescet Hispanus.
Sed mox severos, facta mitior, ponit
| |
[pagina 139]
| |
Thalia vultus, principum canens tedas,
Mixtamque sobolem. qualis ille Veronae
Cecinit marinam Pelei ducis nuptam.
Aut qualis uno nexuit thoro sponsam,
Honoriumque Claudiana Pimpleis.
Exinde Latios posse iam Syracusas
Sonare cantus, Atticasq́ue mirabar
Veneres amictus induisse Romanos.
Quid Graeciae iam proprium? refert sermo
Latinus illam, & si quod est decus Graijs,
Et oris ampli Doriensium genti,
Non aemulandus aemularis interpres.
Tandem gementis praeficae capis munus,
Et iusta solvis. sequitur una defunctos
Laus sempiterna vatis, & trucis lethi
Sepulcra laxat. Scilicet fuit tanti
Nunc occidisse, praemiumque virtutis
Tulisse memores carminis tui fastos.
Haec inter, ibam, quà per omne doctorum
Agmen faventes prodigus rapis Musas,
Nunc ora regum pingis, aut amicorum
Censes labores, nunc libris poëtarum
Praeludis, aplym vel epr aequoris littus
Miracla Batavum, mobilem Noto pinum
Velis adornas. navigat tibi currus,
Curritque navis. arguunt ratem venti,
Currumque tellus, arguunt ratem vela,
Rotaeque currum. creditur licet currus,
Nec triga tamen est, nec quadriga, nec biga.
Risi subinde Lentúlum, tui risi
Fallax amoris somnium; sed haerebam
| |
[pagina 140]
| |
Adstricta cernens iura Caesarum versu,
Osque hîc disertum. donec illa me Craesi,
Midaeque gazis, annulisque Gorlaei
Potior supellex voce pavit arguta.
Princeps poëta, mensque foeta doctrinae,
Quo thure quaeso, qua tibi novenarum
Chorus Dearum, aut quisquis est Caballinae
Sititor undae victima dabit sacrum.
Tu maior omni victimâ. placet solum,
Vt iura moto des Poeticae Phoebo.
Et nos tuarum vilis umbra virtutum,
Humiles myricae, verba vincta conantes,
Qui farre tantum adoreo, & molâ salsâ
Inopes litamus, te fatebimur proni
Vatum (facesse livor) Imperatorem.
Tantoque cunctis vatibus magis vatem,
Quanto es Batavis omnibus magis charus.
|
|