|
| |
Elegia Ad amplissimum virum, Matthiam Overbeqvivm, ruri, ad castra Albiniana, viventem, qua vitae urbanae & rusticae discrimina describuntur.
ACcipe, quae doctâ tibi littera mittitur urbe,
Rhenus ubi fessas sistit anhelus aquas.
Accipe, nec nostrae precium aversare Camoenae,
Et mea sint studijs otia grata tuis.
Vrbis ego, tu ruris amans, iam dispare vita
Vivimus, atque alium ventilat aura Iovem.
Illic celsa novo surgunt tibi culmina saxo:
Et propius Superûm limina lambit apex.
Hîc mihi vicino domus est non aemula tecto,
Nec meus excelso vertice fumus abit.
Illîc coelicolum spacioso fornice templa,
Hîc eadem nobis, sed magis arcta, patent.
Illic demissam radunt tibi sidera terram,
Hîc oriens nunquam stella, sed orta micat.
| |
| |
Illic aequoreis citius Sol surgit ab undis,
Atque Aurora suum deserit alma senem.
Tardius hic vehit illa diem, lucemque moratur,
Et tenebras citius vespera moesta refert.
Non illic querulas tollit vicinia voces,
Aut haerent lateri garrula tecta tuo.
Hic anus, invalidis licet enervata lacertis,
Improba clamosa iurgia voce serit.
Illic innocuâ figis vestigia plantâ,
Hic Niobe teneros laedit iniqua pedes.
Illic molle suos tibi ver ostentat honores,
Hic nova purpurei gloria veris abest.
Illic flaventes aestas protrudit aristas.
Hic eadem sterilis munera nescit humus.
Illic foecundos Autumnus parturit hortos,
Hic Pomona suas rara ministrat opes.
Illic bruma nives terris aspergit, & agris,
Hic eadem vultu sordidiore riget.
Illic tardigradis incedit gressibus Io,
Flexipedi calcans pascua laeta pede.
Illic lanigeris Corydon irascitur agnis,
Atque aries tanti dux gregis agmen agit.
Illic quadrupedum latos ferit ungula campos,
Et patiens duri vomeris hinnit equus.
Illic mane diem, & fugientis lumina Phoebi
Nunciat in medio garrula rana lacu.
Hic neque balat ovis, nec tristi vacca boatu
Ingemit, aut placidis rana coaxat aquis.
Non hic Neptuni tellus percussa tridenti,
Horrida qui spirent praelia, fundit equos.
Illic aërij mellis coelestia dona
| |
| |
Ingeniosa suis sedibus abdit apis.
Illic candidulum plenâ lac verberat urnâ
Thestylis, & mixtas seligit arte dapes.
Illic grata vocant fessum mulctralia Mopsum,
Gramineoque iacet Nysa petulca thoro.
Haec loca damnat apis, fastidit Thestylis urbem;
Et quaerenda foris fabrica lactis erit.
Illic sublimi volitans strepit ardea quercu:
Hic petulans celsa passer in aede salit.
Illic prata virent, Zephyrusque tepentibus auris
Florigeros pulchrâ veste coronat agros.
Hic aliquis Tyrio maculavit murice vestes,
Quodque alibi felis rara cacavit; olet.
Ruri garrit anas, limosaq́ue trinsat hirundo,
Maestaque iam moriens carmina cantat olor.
Vndique dulcisonis resonat concentibus aether,
Et modulos docili gutture reddit avis.
Hic sua vocalis vendit ientacula pistor,
Aut merces diro carmine laudat anus.
Tisiphonem simili credam mugire boatu,
Et Stygius latret talia verba canis.
Aut qui Cancasea damnatus rupe Prometheus
Supplicij queritur tristia fata sui.
Illic grata quies, tacitiq́ue silentia ruris
Ocia dant Musis inviolata tuis.
Illic cornipedes, agrestia numina, Faunos,
Et timidas iuxtà cernis Hamadryadas.
Hic neque Pan calamos inflat, nec gramine fusi
Virginei fugiunt, Pane sequente, chori.
Illic empta tuas fugiunt opsonia mensas,
Hic varias praebent cara macella dapes.
| |
| |
Illic pestiferam difflat locus amplior auram,
Hic eadem spatio, sed breviore, fuit.
Cum tot ruricolis, cum sint tot gaudia vobis,
Cur mea sors dispar cogitur esse tuae.
Scilicet Attalico turgent tibi scrinia censu,
Attalicas nobis arca negavit opes.
Nulla gravant inopes vatum sestertia cistas,
Quaeque natat medio dives arena Tago.
Tu tibi rus geniale facis. si tinniat aurum,
Ipse tibi poterit Caucasus esse domus.
|
|
Auteursrechtvrij