Poemata(1628)–C. Barlaeus– Auteursrechtvrij Vorige Volgende [pagina 105] [p. 105] In Anum nubere parantem. ECquid adhuc tenero petulans illudis amori, Et Paphio tentas bella movere Deo? Oscula poscis anus, legesque invertis amantum, Et cupis exemplo nubere monstra tuo. Duceris in moestum, gressu titubante, cubile, Sponsaq́ue fis, nunquam quae potes esse parens. Non praeeunt tibi laetus Hymen, laeraeq́ue pueilae, Deserit ascensas arida flamma faces, Non Lucina tuis aderit placidissima votis, Nec gemitus ullo laesa dolore dabis. Et cur hoc nequeas, possum tibi dicere causam, Delassare virum, non redamare potes. Te Paris adspiciens laqueo se stringat amator, Leander medijs mergier optet aquïs. Ipse tuis furias flammis praeponat Orestes, Te nisi spe mortis Protesilans amet. Eligat in rabidum Theseus descendere taurum, Quam gremij indignâ parte iacere tui. Amphitryoniades Nessi sibi toxica poscat, Quam te victori succubuisse sibi. Quin ruere AEneas malit per saxa, per ignes, Saucia quam telis pectora ferre tuis. Si tales fuerint, Briseida spernat Achilles, Hippolytus Phaedram, Phyllida Demophoon. Te videat Linus, mox detestetur amorem, Nec sua basiolis polluat ora tuis. Ridet Amor, ridet stolidos Cytheraea labores, Et sua prostitui sacra Cupido dolet. Miratur calidà Veneris flagrare favillâ [pagina 106] [p. 106] Pectora Sithoniâ frigidiora nive. Et stupet obtusas tantum valuisse sagittas, Et vulnus nulla cuspide posse dari. Nunc arcus periere mei, nunc teda laborat, Nunc precium nostri sordet honoris, ait. Oscula libantur foedis graveolentia labris, Aptaque candidulis basia virginibus. Brachia lascivae circumijcienda puellae, Proh dolor, extinctum penè cadaver habent. Prensantur putres, exanguia pondera, mammae, Collaque mendaci vix speciosa luto. Vivere vult alios de se, quae proxima morti est, Et thalamos optat, debita quae tumulo est. Quam plorare gravi debebat praefica lessu, Nunc mea sed moriens carmina cantat anus. Non hanc aurifero redimat sibi Iuppiter imbre, Heu, nimis ignavos sperneret ille sinus. Non illam viridi Daphne commutet Apollo, Si fugiat, iam mox arida quercus erit. Non folijs illam cingit viridantibus aetas, Aut tenerum facies ornat honora caput. Omnia marcescunt, oculi, frons, colla, lacerti, Tempora, pes, gremium, pectora, lingua, genae. Exequias haec festa puta, Sponsamque cadaver, Quoque thoro flammas expetit, esse rogum. Vorige Volgende