| |
Elegia Ad integerrimos, doctissimosq́ue Iuvenes, Iacobvm vander Bvrch I.V.D. et Ioannem Brosterhvysivm, quâ à Belgicae Poësios studijs ad Latinam & Graecam eos hortatur author.
PAlladij Iuvenes, gratissima pectora Phoebo,
Quos toties scripti iunxit amoris amor:
Par socium, sine felle probum, sine lite modestum,
Et nunquam rupti biga sodalitij;
| |
| |
Dicite, cur Batavis tantum placet esse Poëtis,
Nec nisi Teutonicae plectra movere Lyrae?
Cur nimium tritas loquitur Venus aurea voces,
Ludit & in nostris vester Apollo sonis?
Credite, non nostro genita est Cytheraea sub axe,
Fervida nec gelido sidere nata Dea est.
Orta alibi Venus est, multum cantata Pelasgis
Vatibus, & Graiâ nobilitata chely.
Hanc cecinit Latiae celebris facundia linguae:
Hoc etiam nobis gestiat ore loqui.
Quis calidos olim Leandri dixit amores?
Invida quis scripsit flumina? Graius erat.
Quis Venerem Anchisae, AEneam quis miscet Elisae?
Quis Paridis cecinit furta? Latinus erat.
Quis canit iratum raptâ Briseide Achillem?
Quis canit Andromaches vota? Pelasgus erat.
Quis tragico narrat crudelia fercla cothurno,
Hippolytique docet fata? Latinus erat.
Quis magicas doctis donavit versibus artes,
Quas docuït Colchis foemina? Graecus erat.
Quae coeli thalamos, superaeq́ue exordia gentis,
Totque Deum stirpes expedit, Ascra fuit.
Palladium clarae despondet Musa Serenae,
Attamen haec vatis Musa latina fuit.
Flaminius, Strozzaeque suos cecinere furores,
Sed fuit Ausonijs dicta puella modis.
Battavico petulans cantata est Iulia vati,
Et sua quae laudet colla Secundus habet.
Lernutius dios Hyados commendat ocellos,
Nec tamen haec eadem carmina scivit Hyas.
Heynsius argutae transcribit basia Rossae,
| |
| |
Nec tamen haec eadem basia Rossa leget.
Non decet indoctam vatum sapientia turbam,
Et nimium vestro vulgus ab ore sapit.
Cernitis, ut viles scandant Helicona puellae?
Foemineumque riget Castalis unda chorum?
Anna facit versus, &, quos facit Anna, probamus,
Quodque viris proprium diu fuit, Anna facit.
Vos decus Aonidum, Latiaeq́ue arcana Camoenae
Panditis, & quicquid Roma, vel Hellas habet.
Gloria nulla viri est. feriunt quoque barbita matres,
Simplicibusq́ue datur laurea virginibus.
Mittat amans lepidae modulamina docta puellae,
Reddet amatori metra puella suo.
Heu, scelus est omnes Charitum patuisse lepores,
Tot sine dente sales, tot sine fraude iocos.
Est aliquid, solos quod vult scivisse Poëtas,
Est aliquid, rarum quod cupit esse Venus.
Nempe nurus Batavas facere hoc, quam dicere, praestat,
Quod vates praestat dicere; quam facere.
Quod si digna novae captatis proemia famae,
Vestraque succrescens nomina poscit honos:
Maior ab Ausonio consurgit gloria cantu,
Clarius Oenotrio nascitur orbe decus.
Sic Verona suum iactat facunda Catullum,
Non alia fari voce Tibullus amat.
Vivit, & aeterno Flaccus memorabitur aevo,
Lydia Romano cui pede iuncta fuit.
Quid loquimur Belgae? peregrinae verba loquelae.
Edita Cattorum semine turba sumus.
Nescio quae profugos sors has perduxit in oras,
Rhenus ubi aequoreis flumina iunxit aquis.
| |
| |
Quin potius placeat veterum vox sacra Quiritum,
Dictaque, quae prisco perplacuere Numae.
Hîc hîc Romulidae posuerunt castra potentes,
Et toties Latio carmine miles ovans.
Victricesque aquilas, fidibusque aptata Latinis
Belgiaco voluit signa sub axe legi.
Quae canitis Batavi, Latijs sunt debita Musis,
Quae canitis, Graiae sunt documenta scholae.
Tithoni sociam rythmis includitis arctis,
Et fessos longo tramite Solis equos:
Neptuni spatia, & vasti vada coerula ponti,
Vndivagasque rates, Naiadumque domos:
Vt sua iam sumat, iam ponat cornua Phoebe,
Pictaque foecundas imbibat Iris aquas.
Nunc calamos inflat Corydon, nunc Phyllis amica est,
Nunc teneras aliquis pascit amator oves.
Nunc canitis Faunos, &, agrestia numina, Panes,
Semivirosq́ue capros, semicaprosq́ue viros.
Illa sed Andinam sapiunt commenta Poësin,
Omnia sunt Latij docta reperta soli.
Quare agite, & patrios tandem dediscite cantus,
Et numeris currat vestra Thalia meis.
Scribite foemineis aliquid sublimius ausis,
Pangite, quod virgo non queat ulla, melos.
Agnoscat precium Romanae Belgica linguae,
Quae Romae dominos est venerata suos.
|
|