Poemata
(1628)–C. Barlaeus–
Auteursrechtvrij
[pagina 64]
| |
Se peragit natura ream, tu victima luges;
Alterius scelus est, alteriusque dolor.
Nomina debemus, sed tu vadimonia praestas,
Nostraque propitius debita sponsor habes.
Dextra tibi perfossa riget; mea sola scelesta est;
Nec sentit poenam noxia dextra suam.
Innocuum qui mucro latus transfigit, aberrat.
Debentur lateri vulnus & hasta meo.
Improbus immiti linguam tibi lavit aceto
Miles; at haec nostram proluat unda sitim.
Spinea regalem tibi cingit adorea frontem.
At pudor humani nominis illa fuit.
Cur secat immeritâ tergus vibice flagellum?
Et cruor è sacro corpore fusus abit?
Hoc tergus Iudaee feri. mea perfida vita est,
Perfida mens, studijs perfida lingua suis.
Exspuit in sacros vultus sceleratus Apella.
Conspue me: frontis gloria nulla meae est.
Heu, strinxere tuas adamantina vincula palmas,
Brachia erant vinclis nostra liganda tuis.
Quid captive gemis? damnati carceris umbra
Me tegat, & fraudes abdat opaca meas.
Latro datur socius, miti lupus assidet agno,
Et numerum impietas cum pietate facit.
Iste latro collega mihi, consorsque malorum est.
Talis ego merui parte sedere chori.
Iudicis ipse tui toties absolveris ore.
Sum sceleris iudex, testis & ipse mei.
Heu miser, infamis libras mala pondera ligni,
Et proprij portas busta futura rogi.
Me grave lassat onus; vitijs succumbere doctus
| |
[pagina 65]
| |
Debebam meritae succubuisse cruci.
Christe, quid exanimi ducis suspiria planctu?
Verberat & patrios moesta querela lares?
Me me, adsum, qui feci, in me converte furoris
Fulmina, me media desere morte Pater.
Quid pia, quid moriens claudis tua lumina Iesu;
Sola fuit sonti haec debita poena mihi.
Crux salve veneranda mei medicina doloris,
Spes mea, peccantum portus, & ara precum,
Praesidium miseris, fidei tutela labantis,
Vnica Christiadum gloria, vita, salus.
Hoc ligno nos Christe beas, altare, sacerdos,
Victima: cuncta unus iam minor ipse Deo es.
Ora tibi prono pendent proclivia vultu:
Oscula vis populo figere blanda tuo.
Sunt expansa tibi totum amplexantia mundum
Brachia; & hic speciem gestus amantis habet.
Dextera Iudaeos invitat, at altera gentes:
Sic moriens cunctos vivere posse cupis.
Destillat madidis lachrymarum flumen ocellis,
Abluat ut lachrymas flebilis unda meas.
Et qui foeda lavat peccantis crimina mundi,
Sanguinis ex isto corpore rivus abit.
Gaudia nostra dolor, peperitque infamia famam,
Et mea captivus libera colla facis.
Quae te flagra premunt, flagris me absolvere possunt.
Et ne caedar homo, caederis ipse Deus.
Cingit spina caput, sed quae marcessere nescit,
Facta meo capiti spina corona fuit.
Gestat arundineum regalis dextera sceptrum,
Ne desint titulis sceptra futura meis.
| |
[pagina 66]
| |
Desereris, ne me pereuntem deserat aether;
Et tua fit questus meta querela mei.
Mors tua vita mihi est, atque isto funere nascor,
Quemque tibi rapiunt, dant mihi fata diem.
Cur timeam? fidei una meae fiducia Crux est.
Cur timeam? rigidas crux fugat una minas.
Cur peccem? tanti Sponsoris morte redemptus.
Cur peccem? gemitus cum subit hora tui.
Haec facies, haec moesta Dei pendentis imago
Nec me peccantem, nec sinit esse reum.
|
|