|
| |
Oratio Iosephi ad uxorem Potipharis.
Eleg. VII.
QVid malesana meos princeps exposcis amores
Femina? quid vetitas expetis aegra faces?
Exigis officium? scelerum mandata retracta.
Obsequium tanti criminis odit amor.
Vis famulum? meliora iube: vis esse ministrum?
Servitij ne sit pars scelerata mei.
Debetur mens casta Deo, pietasq́ue petitis
Abnuit, & faedas respuit illa preces.
Hanc dum sector amans, dominam detestor amantem.
Alteriusque faces discutit alter amor.
Hospitij sum verna tui: sic credar adulter,
| |
| |
Nec thalami custos, sed violator ero.
Non ego, si tellus careat rectore, vel aether;
Negligat aut tantum terra, polusque nefas:
Tam grandis reus esse mali speremque, velimque,
Aut fidei violem iura, decusq́ue meae.
Non velit hoc Potiphar: nec faedis improbus ausis,
Vt placeam dominae, displiceam domino.
Quem premit ille thorum, pudor est conscendere servum.
Nec paritur socios nupta pudica viros.
Tristia si subeant vacui fastidia lecti,
Quae mihi Sponsa fidem libera iuret, erit.
Foeta puellarum Pharos est, fecundaque Nili
Ostia, virgineos quae peperere sinus.
Hîc castas adamare licet; tibi crimine iungar,
Et precium sceleri perfidus addet amor.
Improba quid iuvenem, quid me lasciva lacessis?
Egelidum prorsus me tua flamma facit.
Qui te acuit Veneris furor, in me totus hebescit.
Petraque sum, quo tu mollis ab igne liques.
Ac velut adversis scopulus non frangitur Euris,
Surduit ad voces mens generosa tuas.
Cur aliena meis coniux amplexibus haeres?
Longius amplexu me facis ire tuo.
Basia si speras, referam suspiria moestus,
Excipiet noster gaudia vestra dolor.
Brachia tu stringis, mihi virtus brachia solvit.
Nec mea respondent ausibus ausa tuis.
Non mihi caesaries, non compti lege capilli,
Collaque, non facies, non placet ille decor.
Dissuadent haec ipsa nefas. formosior esse
| |
| |
Dum cupis, impuro turpis amore mihi es.
Dum subeunt vultus, vultus subit ecce creator,
Et timidum tanti numinis horror habet.
Coniugis omne decus solo censetur honesto,
Nec, nisi quae casta est femina, pulchra nitet.
Rideat, & nostris insultet vocibus aula,
Et dominae spretos exprobret illa sinus.
Gens secura Dei scelerum dispendia spernit,
Et pietas isto iudice victa cadit.
Me Deus, & patrum veneranda exempla meorum,
Invictaeque movet relligionis amor.
Ite Dionaei legum post sacra catelli,
Cedite Acidalij turba profana chori.
Tu quoque, tu nostrum mulier contingere corpus
Desine, nec lachrymas, nec superadde minas.
Non flector lachrymis, nec amantum cedo querelis,
Cur? speciem lachrymae decipientis habent.
Quin potius restingue feros ploratibus ignes,
Istaq́ue flagitium diluat unda tuum.
Nec promissa moror, nec quae mihi saeva minaris:
Sis mala, sis facilis, luxuriosa noces.
Conscia mens proprij nutrit fomenta doloris,
Poenaque peccatis it comes illa suis.
Luxuries, praedulce malum, blanditur & angit:
Quemque iocis reficit blanda, severa necat.
Non hoc, non magno narrabis fama Iacobo,
Audiet aut nati facta nefanda sui.
Sufficiat lasciva Thamar; non alter avitae
Gentis, & Isacidum stirpis adulter ero.
Non ego debebo Pharijs ludibria terris
Improbus, aut faciet me mea culpa reum.
| |
| |
Te redamem? subeam potius ferale sepulchrum,
Membraque dem rapidis dilaceranda rotis.
Te redamem? tunc cum fontes remeabit ad ipsos
Nilus, ero propriae servus amator herae.
Instat amans mulier, sequitur, trahit, urget, inhaeret;
Excipit & longas vis rabiesque preces.
In vitum quid iniqua trahis? cape pallia, non me:
Istaque servati signa pudoris habe.
|
|
Auteursrechtvrij