|
| |
| |
| |
Ad Apollinem, pro restitutâ Constantino Hvgenio valetudine, Carmen.
Votivvm
XI.
PHoebe pater, cuius triplici sub numine numen
Et Claros, & Tenedos coluit: cui carmina cordi,
Et iaculis armata manus, victrixque labantes
Instaurat medicina dies, ac languida motus
Debet vita suos, ereptaque nomina letho:
Iam grati tibi thura damus, Rheniq́ue sub ipsis
Finibus accensis fumant altaria donis,
Et Batavûm tibi flagrat ager; dum laeta renidet
Auxilio natura tuo, & properantia sistens
Stamina, fatales hoc saltem in corpore luces
Despicit, & magno producit lumina vati.
Agricolae lectis Cereri de rure maniplis
Sacra ferunt, placat Bacchum Caper omnibus aris,
Odrysium taurus, magno centena parantur
Busta Iovi, Triviaeque truces delinijt iras
Cerva cadens. Tibi nos priscos mactamus honores,
Taurumque, & raptas calidâ de matre bidentes,
Quosque sacrat tibi Persis equos. Mihi Pegasus alter
Fundit aquas, aperitque sacri fastigia montis
| |
| |
Vngula, quo totos despumet pagina fontes
In laudes Thymbraee tuas. Tu carminis audis
Vota mei, sospesque tuis Hugenius herbis
Rursus inoffenso ducit vestigia gressu,
Iamque redux à morte valet, Musisque renasci
Incipit, & lentas cantu proscribere febres.
Qualis ubi aestivas insana Canicula messes
Verberat, inflexo nutant cerealia collo
Pondera, & arentes succumbunt ignibus agri:
Tum melior postquam aura diem, foecundaque longas
Dispulit unda faces, redeunt sua robora culmis,
Vita satis; & quae poterat perijsse videri,
Spes dominum rediviva levat. Non sola vetustas,
Maeonidesque pater, vel sacris nobilis hymnis
Callimachus tua facta canet; tibi tempora dicent
Votivum quoque nostra melos, tibi scribimus hymnum
In Batavis, tanguntque pios tua numina Belgas.
Plus Deus Hippolyto sanas, quem ludicra vatum
Discerptum commenta stupent, superisque renatum
Mendaces cecinere tubae. plorata reducit
Funera, & extinctum falsis Epidaurius herbis
Excitat Androgeum, & Troiae sub moenibus altis
Ficta Philoctetae sanavit crura Machaon.
Cedat Phillyrides, Amythaoniusque Melampus,
Et Graijs qui praestat opem Podalirius aegris.
Tu cunctis plus Phoebe iuvas, disruptaque penè
Foedera tot vatum reparas: sanantur in isto
Corpore Pierides: afflictaque brachia laetae
Permiscent Charites: anima Barlaeus in illâ
Sospes abit, vivitque iterum: communis utrique est
Vna salus, commune decus: languescimus ijsdem
| |
| |
Deficimusque malis: rursumque iuvamur ijsdem,
Erigimurque bonis. haec sors redamantis amici est,
Hic Pyladem testatur amor, devincit Orestem,
Pirithoumq́ue fides. En quanto patria plausu
Laetitiae dat signa suae. venerabilis aulae
Gaudia dissimulat Princeps. dulcissima mater
Non morbi spatia ampla dolens, sed cuncta salutis
Expendit momenta tuae. non Curia fratris
Tardari tristatur iter. generosa sorores
Lumina detergunt lachrymis, nec fletibus ultrà
Ora rigant, laetaeque queant placuisse puellae,
Dum solitus redit ore rubor; castique lepores,
Blandaque sperantes facundia flectit amantes.
Pandite vos Helicona viri, cantusque ciete
Turba poëtarum; nec tu celebrata Camoenis
Anna soror suspende lyram: licet ista maritus
Ocia, & ingratas forsan fastidiat artes.
Oscula tantisper, tantisper basia differ,
Neglectusq́ue tuâ iam saltem parvulus aulâ
Lusitet Ascanius, donec solennia Phoebo
Carmina; & incolumi destilles metra poëtae.
Traxerat Eurydicen Stygijs Rhodopeius Orpheus
Sedibus, unanimi Thrace cum barbara plausu
Accinuit reduci. nec, cum pallentibus umbris
Exijt audaci Theseus iuratus amico,
Et tremeret Styx atrae duos, sua gaudia pressit
Graecia, at invicto suspendit serta sodali.
Nunc etiam sua iura neci, Ditique triumphum
Abstulit illa dies, spoliumq́ue invidit Averno;
Quâ novus, & fractos reparans Hugenius artus
Ambulat, & solitis lassat palatia curis,
| |
| |
Aut turbata suis accommodat organa cannis,
Aut doctum modulatur epos, vel sidera spectat
AEqua sibi, Superûmque domos metitur, & ortus
Flammarumque citos obitus, vel verba disertus,
Et sua in innumeras diffundit nomina gentes,
Linguarum, fandique potens. Quid maxima cessas
Gloria Toxandrûm, Batavi vox prima Senatus,
Grande decus vatum, Catsi? si femina, virgo,
Si Memphis lasciva suos suggessit amores,
Si matres meruere cani, & sua munia per te
Praeclarae didicere nurus docilisq́ue reperta est
Battavia, asserto potiùs iam barbita vati,
Et Clario concede Deo. Iam littora Nerei,
Naiadumq́ue chori, vicinaq́ue numina Fauni
Exiliunt, recubansque aliquis sub tegmine fagi
Exstinctum nondum crudeli funere Daphnim
Ingeminat calamis Corydon, vel gutture Phyllis.
Quaeque viri forsan thalamo Galatea subibit,
Sic gavis canit: vos hoc venerabile Belgis
Depositum servate Dii: si sidera poscant
Indigetem, serò Superos & limina Divûm
Adspiciat patrio proles contermina coelo.
Spem faciat sobolis, venturorumq́ue nepotum,
Quem totum perijsse nefas, nec clarior orbis
Incola languenti prorsus sua subtrahat aevo
Nomina. quae paribus patrem virtutibus aequet,
Progenies tantos decoret victura penates.
|
|
Auteursrechtvrij