Reisbrieven

Lausanne, 4 augustus 1830.

Hoe meer ik naar huis nader, hoe meer ik begin te verlangen, lieve beste Mietje, en hoe gretiger ik de gelegenheid aangrijp om u enige regels te schrijven. Mijn laatste brief uit Genève dateerde ik de 2de, maar stak hem pas de 3de op de post, dat is gister. Er was te Genève zoveel levendigheid met de nieuwe Franse tijdingen, dat men op straat en vooral aan de post moeite had om erdoor te komen. Ik ben in een sociëteit (leesmuseum) getuige geweest van de deelneming van de mensen alhier in die tijdingen en zal u thuiskomende vertellen, hoe overdreven dat was. Maandag zijn wij 's middags met Humbert weer naar een andere buitenplaats gereden om het gezicht te hebben op Savooie en de Jura. Beneden stroomde de Arve, dezelfde die wij te Chamounix hadden gezien en nu, even buiten Genève in de Rhône valt. Daarna zijn wij weer op dezelfde manier bij hem onthaald en met heerlijke maneschijn naar de stad gekeerd. Gisteren moesten wij voor onze zaken zorgen, goederen verzenden naar Bern, omdat wij met zeer kleine pakkage in het Oberland zouden reizen, financiën in orde brengen en dergelijke. Ons koffiehuis is steeds één met

[p. 80]

een tuin, zoals het park te Amsterdam. Voor Hollanders is het hier zeer aangenaam wonen: geheel protestants, goedhartige, vriendelijke mensen, veel gelijkheid in de zeden. Het toilet onderscheidt zich door eenvoudigheid, omdat de burgerklasse dezelfde modes volgt, en zelfs de kindermeid met een grote Italiaanse strohoed loopt. Men woont in grote hotels, één verdieping van 10 tot 20 kamers voor één familie. En het is goedkoop, goed vlees en goede vis en groenten, goedkope wijn, theedrinken, in één woord, alles wat men bij ons begeert. 's Avonds zijn wij onthaald bij de heer Serment die ook even buiten de stad woont. Deze had, zoals meer mensen doen, zijn bovenverdieping van zijn excellent huis aan een Engelse familie verhuurd voor 40 Louis d'Or. Het waren zes kamers met benodigdheden. Men is nu bezig een kade aan het meer te maken (zoals de Boompjes te Rotterdam), want tot nog toe waren het slechts de achterhuizen die daar tegen het water uitkwamen. Naderhand zal dan het gezicht op de stad oneindig fraaier zijn, en zal men er tevens een lieve wandeling hebben. Die avond namen wij afscheid van onze nieuwe vrienden, die ik inderdaad zeer op prijs stel om hun goed hart.

Hedenmorgen betaalde ik de rekening en zijn we te 9 uur op de stoomboot gegaan. Wij troffen er de jonge Hogendorp weer, die naar Nyon ging, zodat wij weer veel samen te vertellen hadden. Het was, als naar gewoonte, schoon, doch zeer warm weer. Te twee uur stapten wij van de stoomboot om te Ouchy aan wal gezet te worden, een dorp op een half uur afstand van Lausanne, dat landinwaarts schilderachtig op de heuvels ligt, zodat het gezicht uit de stad naar het meer allervoortreffelijkst is. Ik zit nu deze brief te schrijven in het hotel du Faucon, op een zeer goed, net en koel kamertje. Het is bij half vijf en dus bijna etenstijd aan de table d'hôte. Misschien zal ik na het eten of vanavond, als er tijd is, hier nog wat bij kunnen schrijven. Anders zal ik deze toch maar verzenden, omdat ik niet weet, of ik op de volgende stations, in dorpen logerende, zo goed gele-

[p. 81]

genheid zal hebben om een brief te expediëren. De familie Pluyger is een paar dagen voor ons op de Col de Balme geweest, zoals wij daar in het vreemdenboek zagen. Elders hebben wij er nog geen spoor van ontdekt. Hoe treffend, dat ondertussen Mevr. Heringa overleden is!

Donderdag, 5 augustus,

's morgens vroeg. Gisteren hebben wij in het hotel een perfect diner gehad en op het dessert een verzameling van lekkere vruchten, zoals wij tot nog toe niet gezien hadden. De stomme Engelsman die naast mij zat had aan zijn andere zijde een zeer lief meisje van een aanzienlijke familie die aan tafel was, maar sprak geen syllabe en presenteerde haar niets. Eens had hij gekonfijte abrikozen genomen met veel saus. Toen de vrucht op was, wenste hij de saus op te smullen en vroeg in gebroken Frans om een lepeltje. De knecht nam hem eerst zijn bord af en bracht hem toen een lepel, zodat op die wijze de saus voor hem verloren was door zijn stomheid. Tegen de avond zijn we de hoogte achter de stad gaan bezien. Het is op en neer, telkens met treffende uitkijken op de heuvelen en het meer. Ook hier waren veel vreemdelingen, maar de stad zelf is zo vrolijk niet als Genève. Nu gaan wij over Vevey naar Montbovon en morgen naar Thun. Als ik gelegenheid heb, schrijf ik weer spoedig. Mijn pen is hier slecht en misschien zal ik deze hier niet eens op de post kunnen doen. Dus zeker te Vevey. Dag beste vrouw, ik tel de dagen. Adieu, uw liefhebbende man.