Hoe men een Aerdrad maken sal, dat op de Aerde loopt.
NEemt een Vuurrad, met Vuurpylen daer op gebonden, als voren, en steeckt een As in het Centrum van ’t Rad: maer het gat van ’t Centrum moet ten minsten anderhalf duim wijd zijn, daer het in de voorgaende maer een halve duim wijd moet wesen, soo dat het niet draeijen kan; maer op de Spil vast blijft; neemt dan twee Wielen, gelijk Spinnewielen heel licht gemaekt, en wat grooter als het Vuurrad, op dat het Vuurrad de Aerde niet en raekt, in zijn motie, voegt die Wielen op beide de einden van de As daer’t Vuurrad op is; welke As moet twee voeten lang, en op elck einde een Wiel geheel vast op de As geplaetst zijn, op dat ze niet omdraeijen konnen; set dan dat Rad op een mooije effene plaets, en steekt dan ’t Vuurrad aen brand, en het sal een groote lengte loopen, sonder ophouden, en dat soo langh als de Vuurpijlen duuren. Maer staet te weten, dat deze Vuurraden, die haer beweging op de Aerde doen, moeten met noch eens soo groote Pylen geladen zijn, als de Vuurraders die op Palen omloopen, om dat’er een grooter kragt van nooden is, om de twee buitewielen haer beweging te geven. Besiet de gedaente in de zesde Figuur, met de letter G.