Versteend zeewier

[p. 13]

Melancholie

Schaduw schuift de vlakten over,
waar de regenvogels fluiten,
in het schaarse berkenlover
gaan de winden zich te buiten.

Nachtgestalten van de aarde
zwerven door de dorre lanen,
reuzen die de nevel baarde,
schudden hun verwarde manen.

Herders vluchten met hun schapen
naar de schaamle schaapskooihutten,
waar de hond hun aarzlend slapen
met zijn waaksheid zal beschutten.

Maar de spoken die mij dreigen,
kan geen hond den toegang weren,
kan slechts onder gruwzaam zwijgen
bloedende alruin bezweren.

[p. 14]