Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Van den strijt die geviel tusschen den keyser ende den hertoghe Kaerle van Bourgondien.
Dat LXXIIII capitel.

Des smargens omtrent VIII uren, opten selven dynsdach, genaecte dye hertoge met sinen heer op een halve mijle na des keysers leger, dat si malcanderen wel bescouwen mochten, ende bleef daer houwende omtrent VIII uren lang, verbeyende den keyser, oft hy yet uut zijn leger hadde willen te velde comen om te strijden. Mer des keysers raden ende heren en rieden hem dat niet, menende dattet beter waer dat die hertoge tot hem quame. In deser scine ende maniere, die hertoge zijn heer houwen staende om te striden, maecte hy vele ridderen, daert getal eens deels of was dese na bescreven: Jan, hertoge Jans van Cleve outsten zoen, zijn neve; Frederick van Egmont, heer van Yselstein; Phillips¹⁹⁸ van Moermondt; Claes van Zeeckel; Willem van Walle; Willem van Drinchem; Henric van Dicxmuden¹⁹⁹; Willem van Gracht ende Jan van Clauskerken. Alst nu ghenaecte den avont des achternoens te IIII uren, ende die keyser uut zijn leger niet en quam te velde, liet die hertoge mit serpentinen, slange ende andere bussen seer grijsselic scieten in des keysers parc, om hem te provoceren ende uuten leger te doen comen te velde; mer si, als voersichtige ende loeslic haer dingen anleggende, bleven aldaer binnen, willende dat die hertoge tot hem quame; dwelc die hertoge oec nyet doen en wilde, ende visierde een anderen raet ende manier om te doen uutcomen. So heeft hi ordineert ende bevolen dat een deel van zijn heer souden hem simuleren ende veinsen te willen vlien, recht of si vervaert hadden geweest, ende sceyden hem een luttel of ridende. Die keiser dit siende, meende also te zijn als hy aviseerde ende sij simuleerden recht of si gevlogen hadden, gheboot dat men se vervolgen soude. Soe is dan die keyser uut sine leger getreden mit ontwonnen bannieren, mit trompetten ende trommelen, makende groot geluyt. Daer stonden dye biscoppen van Ments, van Trijer, van Munster; die hertoge van Sassen, dye marcgrave van Brandenburch; dye lantgrave van Hessen mitten anderen heren ende princen; voert dye rijcksteden, elck geordineert wesende in zijn battaelge. Nu en was des hertoghen heer noch nyet gevlucht, mer hadden alleen dye manier gehouden alsoft si gevlucht waren geweest. Dese, als si sagen dattet heer aen quam geslaghen, keerden si hem om ende daer

198 Pijillips AB.

199 Ducxmuden AB.

[p. 354r]

geviel enen harden swaren strijt. Nu so hadde die biscop van Munster sinen battaelge bevolen dat si scarpelic mercken souden waer die hertoge van Bourondien ware, want tegen dien woude hy sine battaelghe stieren om doot te slaen; mer hi en quam dien wech niet, want hi reet al draijende mit sine battalge an dander sijde, sodat hi quam op die alrecranxte stede van des keisers heer. Dwelc siende die andere, reden al draijende hem na, als vogelen in der lucht, ende quamen oec bi hem; ende genakende des keisers heer, begonnen si te scijeten mit serpentinen, slangen ende hagebussen seer grijsselic op des keysers heer. Die Overlanders, dat siende, keerden hem oec wederom, ende scoten oec mit allen seer in dat Bourgonse heer. Ende alte met quamen dese II an malcanderen; dair quamt tot enen fellen stride. Die biscop van Munster, siende dat die hertoge an dander syde van theer was, wende hem om ende began mit sine battaelge seer scarpelic te vechten op den hertoge; mer si worden haest weder gedreven int parc. Dye Lomberden hadden hem vroemlic tegens des marcgraven battaelge van Brandenburch, ende dwongen se mede, dat si int parc hem bergen mosten; nochtans weerden si hem vroemliken, ende resisteerden den Bourgonsen stouteliken. Die Overlantse, anmerckende dat die Bourgonse dus mogentlyken, als brijssende leuwen, op hem gereden quamen, ende drongen se te wijken int parc, stelden si hem vromelic mit al horen macht ter weer; nochtans quamen vele Bourgonsen al vechtende mede int voergeburcht van den parcke, dat dair een scarpe ende harde mangelinge geviel. Waerom datter vele waren, die vervaert waren ende niet gevlieden en konden, lyepen na den Rijn toe ende verdronken. Dat gecrij van den Overlantsen ende Bourgonsen was so groot, dat ment over verde wegen hoerde; ende alsoet den avont naecte, dede die keyser te rugge blasen, ende dede zijn bannyer weder opwinden, ende geboot sine heren, dat ment in enen bestant setten soude. Die hertoge dit siende, beval dyergheliken mede te doen, ende begeerde die keiser an den hertoge, dat men bestant houden wilde om dairentusschen te tracteren of men enige maniere ende wege vinden mochte om enen pays te maken. Dair gaven si malcanderen bestant, ende geloofden dat te onderhouden enen tijt gedurende, alst versproken was. Ende die hertoge reet weder in sijn legher voir Nuys, mit groten prijse ende victorien; ende die Overlantse begrepen horen leger mit groten arbeyde ende bloetstortinge, ende vele doden.