Van enen Jode die Onser Liever Vrouwenbeelde grote smaetheit dede.
Dat XX capitel.
Daer was een jongeling in Henegouwen, ende was een Jode; dese begeerde hertelicken kersten te worden, denwelken dese goede grave als een vercoeren soen van der vonten geheven heeft, ende voede ende onthilt hem bi hem in zijn hof. Dese bekeerde Jode veinsde hem grote devocie te hebben, ende quam op een tijt in der kerken des cloesters gheheten Cameronck; ende als hi daer alleen was, sach hi daer hangen een scoen suverlic beelt van Onser Liever Vrouwen, der suver Maget Maria, costelick ghescilt in een tavereel; dat welke die vermaledide geweinsde kersten mit sijnre glavie in sine rode bloesende wangen stac, ende haeste hem snellicken vandaen te comen. Ende terstont so began uut die versche wonde scoen root bloet te lopen, doer welke menigerhande siecten ende qualen genesen worden, daer si mede besmet waren. Dit aldus van desen valscen kersten gesciet wesende, heft haer de suver reine Maget Maria gebenedijt in der nacht geopenbaert een out smit, ende heft hem vermaent dat hi soude gaen ende nemen an een camp tegen desen valschen kersten, ende wreken den laster dat haer beelde ware misdaen. Dwelke also is gesciet; want die smit heeft doer hulpe der Moeder Ons Heren desen valschen Jode in den camp verwonnen, hoewel hi een out man was, ende dander een vroom jongheling; ende verwonnen wesende, is hi an die galge gehangen, also hi hadde verdient, twisken twe honden, die hem dootbeten.
Auteursrechtelijk beschermd