Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Van Onser Vrouwen dwele tot Hokelom: een schoen mirakel.
Dat XIII capitel.

In datselve jaer is daer geweest een vroupersoen geheten Elizabeth, die seer wellustich ende wilt van leven was; die nochtans doer die eer ende lieften van Marien, der Moeder Goeds haer onthilt van oneerbaerheden ende begheerlicheden des vleys alle saterdages, ende oeffende haer dien dach in goede wercken ende devote gebeden. Die waerde Moeder Gods heeft haer op enen dach deser personen geopenbaert, ende bevolen dat si voertan reinlicken wilde leven, ende haer sondich leven beteren, ende dat si soude gaen in een dorp geheten Hokelom: want God die Here wilde daer noch wonderlicke wercken ende miraculen an haer doen. Dese persoen heeft haer dingen beschict, ende heeft oerlof ghenomen, ende heeft die woerden van Marien onderdanich geweest, ende is gecomen ter selver plaetsen an die westside van den dorpe, daer men noch huden des dages een scone processie

[p. 179r]

mit crucen, mit lof ende sange, dat beelt van Onser Liever Vrouwen jaerlicxs draecht, biddende om Gods willen dat men haer herberge wilde doen. Ende overmits die verhengenisse Gods is si daer minlicken ontfangen geweest, ende bleef dair als een dienstmaecht een tijt dienende. Ten lesten heeft si dye vrouwe van den huyse die ghelegentheyt haers levens openbaert, ende hoe si daer doer beveel van Marien, die Moeder Goeds, ende om wat saken willen si dair gecomen was. Dese vrouwe dit horende, heeft se minliken getroost, ende heeft se voertan niet gehouden als een dienstmaecht, mer als haer eygen dochter ende kint. Si was oetmoedich, lijdsamich ende altijt suchtende om die grote sonden, daer si God mede hadde vertorent. Als si dan aldus een wijl tijts in groter lijdsamicheyt daer hadde gewoent, ist geboert, des smargens vroe, dat si uuten huyse ghing, ende also si groten dorst hadde, sach si een clein poelgen ofte plasgen leggen van scoen regenwater. Ende als si haer neder neichde om te drincken, haer niet segenende mitten teyken des Heiligen Cruys, eer dat si dranc so viel in dat plasgen een cluytgen aerden, also groot ende in der gelikenissen van enen swarten bone. Mer si en achte dat niet, ende onverhoets so dranc si van dat water. Ende thuys comende, bestont si haer also te hebben, oft si dol ende beseten hadde geweest. Die vrouwe van den huyse was mit haer sere te liden, ende overleggende ende gedachtich wesende die woerden die si tot haer gesproken hadde, vermaende ende riet hair, dat si soude gaen tot Hoekelom in der kercken, ende spreken aldair hair biecht. Ende alsoet in der Vasten was, ghinc si mit haer vrouwe ter kercken, ende sprac beveynsdelijcken haer biecht. Ende van dien tijt of, so wast een luttel beter mit hair, de Vasten lang. Ende nakende die hoechtijt van Paesscen, is si mede doir ingeven ende beveel van hair vrouwe ter kercken gegaen, om te ontfangen gelijcken ander kerstenmenschen dat Heilige Sacrament. Mer also si na plach te seggen, en mocht si dat Heilige Sacrament tusschen des priesteren handen in der misse niet sien. Als nu die misse uut was, ende dat volc opwerts ghingen om te ontfangen dat Heilige Sacrament, bleef si als gebonden staende in een hoecxken van der kercken, ende en woude niet mede opwaerts gaen. Dus staende quam een stemme van achteren, ende seide: 'Hoe staet ghi aldus? Gaet mede ende ontfanct dat Sacrament als ander luyden.' Dit horende, sach si omme ende en sach niemant, ende verwonderende dat si niement en sach, hoerde si weder den duvel sprekende, waerom dat si omme sage; 'en weest niet vervaert, ic bin bi u; gaet, ende doet als dandere.' Ende voertgaende ontfing si dat Heilige Sacrament, mer si en mochtet niet doer hair kele crigen want het scheen in haer mont te wesen als een harden steen. Haer vrouwe was sere verblijt dat si dat Heilige Sacrament ontfangen hadde, ende gaende uuter kercken quam daer een witte duve, ende nam haer dat Heilige Sacrament uuten monde, ende die duvel verswan uut haren ogen. Die vrouwe dit siende, verwonderde sere, ende tsamen thuys comende, began dat joncwijf hoe langer so meer verwoet ende rasende te worden, also dat men se mit ketenen ende banden vast leggen moste. Opten derden dach, Onse Lieve Here medeliden hebbende mit Zijn craetuer, heeft hair hert verlicht doer die verdiensten Sijns Lieve Moeders, Maget Marien, ende roepende haer vrouwe, begeerde si goedertierlick haer te willen reyken dye scoenste dwale die si in haer huys hadde. Dye vrouwe vraechde wat si dairmede woude doen. Doe antwoerde si, als dat daer in corter stondt comen soude Maria die Moeder der Barmherticheit, mit Sinte Jan, Evangelist, ende mit Sinte Elizabeth om haer te verlossen. Dye vrouwe dit horende ende verwonderende, liep haestelic tot hair scrien; ende hoewel si vele schone dwalen dairin leggende hadde, nochtans en konde si die niet vinden ende gecrigen. Die vrouwe dus vertoevende ende soekende, riep dat joncwijf: 'O lieve vrouwe, haest u, want die Moeder Gods mitten anderen heiligen zijn hierbi, om mi te vanden.' Die vrouwe en dorste niet langer toeven, ende greep haesteliken een cleet van henneppe gaern geweven, ende leidet mit groter reverencie op haer bedde. Ende die glori Goeds is nedergedaelt op die dwale, mit Marien ende dander heiligen, ende si is van stonden an verlost geworden. Ende als si God ende Zijn Lieve Moeder

[p. 179v]

ende den anderen heiligen geloeft ende gedanct hadde, begeerden si scoen water om haer mont mede te wasschen. Dat gedaen wesende quam die voerseide witte duve, ende brocht weder dat Heilige Sacrament, datwelke si oetmoedelicken ende eerwaerdelicken mit groter devocien ontfangen heeft. Alle die dair omtrent stonden sagen wel dat hair dat Heilige Sacrament worde gegeven, mer die duve en sagen si niet. Dit gesciet wesende hebben si die dwale mit eerwaerdicheit weder opgevouden ende an deen side gheleit. Die duvel is wederom gecomen, ende heeft se mit ontameliker sonden weder willen tempteren, ende heeft se sere vervaert. Mer si heeft trouwelicken die Moeder Gods angeroepen, ende hem also verjaecht. Die duvel wech vlieghende, heeft dat stroe van haer bedde dair si op lach angesteken, om haer also te verbranden; mer si heeft dat mit dye hulpe Gods mit beyde haer handen uutgedaen, dat onmogelic was, ende heeft hair armen ende handen mit vel ende vleis sere verbarnt. Ende als si in deser groten pinen lach, veel volcs om haer staende, heeft si weder begeert te hebben die dwale; ende als si die op haer verbranden armen ende handen hadde geleit, is si terstont gesont geworden. Ende alle de dagen haers levens heeft si voirt geleeft in die vrese Gods ende devotelic in den diensten Marien der Moeder Goeds. Dese dwale wert hudensdages onthouden in der kercken van Hokelom in groter eren.