Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Hoe die coninc in Hoech-Duytslant gheeert ende ontfaen wert.
Dat XXV capitel.

Als die coninc alle sine saken mitten paeus voleynt hadde ende versproken daer hi om gecomen was, nam hi oerlof an den paeus, ende reet al heimelicken uut Ytalien, dats dye Lomberden niet en wisten, ende quam in Hoge Duytslant, dair hi hem openbaerde, ende lyet hem kennen; ende wert mit groter eren overal ontfanghen. Ende wat ere dat hem ghedaen werdt, dat betuget desen brief hiernae bescreven.

Willem, by der genaden Goeds Roemsche coninc, ende altijt vermeerder trijcs; den abt van Egmonde, onsen vicecancellier: onse gracie ende alle goet! Opdat ghi verstaen moecht den

[p. 173r]

staet van onser manieren, daer dijn sin blide om si, ende ontfanct een materie van vele vroechden: so weet, doe wi nalinxs quamen in Hoech Almangen, doe vonden wi daer al der luyden²⁸⁹ begeerte also ombevangen in onser heerlicheit, dat si alle also blide waren onser tegenwoerdicheit, als een moeder die horen enigen soen gestorven is ende weder levende gheworden waer, ende sonderlinge onderdanich wesen onsen gebode. Ende voert, opdat dijn bliscap te meerre si, so weet dat wi hebben in onser machte dat casteel van Driesvelt ende dat keyserlicke uutteyken ende juweel, als die crone ende spere ons Heren, mit veel meer heilichdoms ende chierheyt. Gescreven tot Spiers, etcetera.

289 luyde (schijnbaar) AB.