Van een visioen dat enen biscop geschiede voer desen strijt, ende van een groot mirakel dat na den strijt gheschiede.
Dat XXI capitel.
Eer dat dese strijt gheschiede ende die Vlamingen verslagen worden, badt die heilige biscop Bonifacius van Lusanen voer den Vlamingen, ende hoerde in sijn ghebet een stemme van den hemel, segghende aldus: 'Verhenget doch, dat dye hoevaerdighe vernedert mogen worden. Ende weet sekerlic, dat die soen van Vlaenderen gevangen sal worden, ende een bloedige strijt sal daer geschien onder sijn volc.' Dwelc also gevallen is. Nochtans sijnder veel gebleven dye alsulken doot niet verdient en hadden, want sommige dieghene die uut tghebot hoers prince te striden gaen, mit opset nyemant te bescadigen, is dien bitteren doot tot heyl ende salichheit, als men bewisen mach van enen man, daer mede verslagen, van denwelcken die heilige vrou Machtelt, gravinne van Hollant, des conincs Willems moeder, plach te vertellen dit navolgende mirakel. Doe dese slach geschiet was, quam des conincs Willems moeder voirnoemt in Walcheren bi hem, ende ghing uut met II broeders van der Preker Oerde ende mit haren gesinne, om te soecken ende te vergaderen die gequeste luden. Ende noch tot dit heylige werck een rijcke ende edele vrouwe, die mit screyenden ogen vertelde des conincs moeder, seggende aldus: 'Gaende onder den doden riep mi tot hem een man mit wenender stemmen, begerende, dat ic bi hem comen wilde. Ic ghinc tot hem, ende leyde sijn hoeft in mijn schoot, vermanende hem dat hi sijn hert tot God stueren woude, want hi niet lange leven en mocht. Hi sloeg sijn ogen mitten handen op na den hemel, als hij best konde, ende seide: "Ic belide, dat ic niet bi minen wille, mer bedwanc mijns princen ter deser strijt gecomen bin, om nyemant te quetsen of te misdoen, noch in lijf, noch in goet; ende ic bin hier seer gewont, ende ic moet sterven. De mi geslagen heeft vergeve ict uter herten, biddende dat mi God diergelijc mijn sonden wil vergeven. Ic begheerde wel seer hertelicken dat Heilige waerde Sacrament, mer want icxs mitten monde niet ontfangen en mach, so hoep ic in der sielen van sine gracie ende cracht vervolt te werden." Dit seggende sloech hi een cruys voir hem, ende gaf den gheest. Ic neme God ende mijn siele te tughe, dat hi zijn siele nauwe uutghegeest hadde, daer volchde uut sinen mont een vogelkijn, bovenmaten scoen; wes gelijc men onder al-
Auteursrechtelijk beschermd