Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Van die grote victorie die coninc Willem hadde teghen Swarte Griete, graefinne van Vlanderen, int lant van Walcheren.
Dat XX capitel.

Hierna, in den jaer Ons Heren M II C ende LIII, is die graefinne van Vlaenderen, ghenoemt Swarte Magriete, te rade gheworden dat si tlant van Walcheren hebben woude, want si meende dattet an dye graefscap van Vlaenderen behoorde. Ende daerom heeft Margriete dye graefinne voirgenoemt²⁸² den grave van Ghijzen, den grave van Bromo, met Gwien ende met Johan van Dampier, hoer zonen, ghesent in Vrancrijck, in Bourgongen, in Piccardien, in Henegouwen ende in Brabant, om volck aldaer te verzouten, dye in der graefinne hulpe comen souden om Walcheren te winnen; ende hierenbinnen ging si mit horen heren te rade hoe dat si hoer oerloge best anlegghen soude.

282 worgenoemt AB.

[p. 170v]

Die heren rieden hoer, dat si scriven soude an coninc Willem, dat hi hoer dade dat hy van rechtswegen sculdich waer te doen, ende ontfinge Zeelant van hoer te leen. Als dye coninc desen brief gelesen hadde, sprack hi ende seyde: 'Ten waer gheen recht dat ic soude worden knecht mijn knechts. Want sij hoer lant van ons houden soude, als van des rijcs wegen'; ende screef der graefinne dit weder over. Ende als si dese antwoerde hoerde, wert si toernich, ende dede rechtevoert overal an horen volke scriven, dat si sonder merren bi haer quamen. Daer vergaerde si vele volcx, ende quam daermede tot Waterdunen op die zeecant. Coninc Willem, die van desen insette niet en wiste, want hy lach tot Antwerpen te dachvaerde tegens horen rade; nochtans vernam hi heimelic al haer opset, sodat hi des dachvaerts wel ontslaghen hadde geweest; mer ten konde so haestelic niet bi comen. Ende omdat hi hoer felheyt wel kende, so screef hi Floris, sinen broeder, dat hi voerwaer wel wiste dat die gravinne van Vlaenderen Walcheren anstoten woude, ende dat hi dat daerom haestelicken te samen brochte alle dat hy van volcx wegen tesamen werven mochte, ende toge daermede al heimeliken tot Westcappelle, opdat hi die gravinne wederstaen, ende hoer smadelike woorden ende hoemoet matigen mochte. Hertoge Henric van Brabant, die tot deser onvrede lede was, arbeide daer naerstelicken tusschen om eendrachticheyt te maken, sodat hi der gravinnen reyse verlangde III dagen. Der gravinnen rade, die tot Antwerpen tegen coninc Willem te dachvaert lagen, screven der gravinnen over, dat si hoer saken vorderde, daer si om uut waer: si meenden den coninc aldaer mit dadinge so lange te houden; want si wisten wel: bleve dye coninc tAntwerpen, si soude alle horen wille in Zeelant werven. Die graefinne beval Gwien, horen zoen, over te varen in Walcheren, ende dede hem hondert ende vijfichdusent gewapende mannen, ende sprac hen toe naerstelik, dat hi niet weder in Vlaenderen en keerde, hy en hadde Walcheren tot horen subjectie ghebrocht. Ende hi belovede zijnre moeder dat hijt wynnen soude ofte aldaer doot bliven. Ende aldus sceide hy van daer, ende ghing te scepe, ende lande mit sinen volke te Westcappel, ende traden daer op, ende meenden aldaer tlant sonder volc gevonden te hebben ende tlant gewonnen sonder weer. Mer Floris, des conincs broeder, die daerop wachte mit sinen volke, dat hi bi hem hadde uut Hollant ende uut Zeelant, ende oec truwelic bi hem bleef, sceijde hem mit goeder ordinanci, ende verbeide, totdat grave Gwie mit sinen volke op ghetreden waren. Ende doet hem tijt dochte te wesen, openbaerde hi hem, ende quam grave Gwije teghen mit enen stouten moede. Daer wert sere gevochten, ende in desen stride wert dese selve Floris rid-

[p. 171r]

der geslagen. In desen stride gesciede so groten bloetstortinge van den Vlamingen die van den Hollanderen daer verslagen worden, dat si ten enckel toe ghingen in den bloede; ende dat was op Sinte Martijns dach in den somer. Als die coninc aldus binnen Antwerpen lach, wert hem verboetscapt bi enen snellen bode dat des gravinnen volc opt water lach om over in Zeelant te varen mit heercracht, ende dat eerst dat hem die tidinge quam, bedacht hij der gravinnen grote cloecheit, begaf terstont Antwerpen, ende is mit snelre vaert gecomen in Walcheren. Ende daer dede hi sijn paerden opscepen, ende is daer also tijdelic gheweest, dat hi die Vlamingen vant lopen over tvelt, diesulke waren onsinlic te scepe gelopen, uutgenomen grave Gwie ende anders die graven ende die heren bleven staende. Dese worden geslagen ende gevangen. Ende grave Gwie wert daer gewont in sinen voet, daer hi nye an en genas. Daer worden geslagen wel L M man; daer verdrancker vijftich M; ende daer werter wel vijftich M gevangen, die men dreef mit coppelen, als scapen. Ende als dese gevangen luyden den coninc vernamen, ghingen si hem tegen ende begeerden grote genade. Als die coninc sach, dat hem dit gheluc gheschiet was, dancte hi Gode des hoochlijken, ende nam se uut sijnre ingheboren edelheit alle in genaden; ende hi sant grave Gwie mit Jan sinen broeder mitten grave van Ghijsen ende den grave van Bromo, mit veel meer heren ridderen ende knechten in Hollant gevangen, ende dede se vast leggen op dat huys te Wateringe. Ende dat ghemeen volc dede hi ontcleden, en sende se al naect over in Vlaenderen. Daer pluckten si groen erweten ende andere groene cruden, ende vluchten die te samen, ende bonden die om haer lenden, ende bedecten also haer scamelheden, ende sijn also over in Vlaenderen ghecomen.