Die cronycke van Hollandt, Zeelandt ende Vrieslant, met die cronike der biscoppen van Uutrecht (Divisiekroniek)

Van een schoen mirakel dat nae des graven doot gheschiet is.
Dat V capittel.

Nadat dese grave Aernout mit groter droefheit begraven was tot Egmont int cloester, is daer gheweest een mensche die mitten duvel beseten was, die gebrocht worde op Sint Aelbrechts graf ende reliquien

[p. 112r]

om van den bosen gheest verlost te worden. Ende siet, doe die duvel doer des heyligen Sinte Aelbrechts verdiensten uut moste ende den mensche laten, protesterede hi, ende riep mit luyder stemmen in tegenwoerdicheit van alle dat volc geestelic ende waerlick, die daer omtrent hem stonden, onder andere vele puncten, die hi seyde, daertoe op Goeds oerdel besworen, dat die Vriesen niet waerdich en waren te staen onder tregiment van alsulcken heyligen prince ende grave, als dese grave Aernout was, die se mit alre oetmoedicheyt ende vriendelicheyt te moete ghing, eer dat hij se bevacht. Mer dat si noch in een yseren roede geregeert souden worden ende gebrocht tot subjectye ende onderdanicheyt onder die graeflicheit van Hollandt; dwelc also onder sijn soen graef Dirck gheschiet is.

Voert, int voergaen van langen jaren, ist gevallen opten heiligen Witten Donredach, als int convent van Egmont te verdienen is van paeuslicker macht volcomen oflaet van allen sonden, in tegenwoerdicheit van alle dat volck datter sonder getal gecomen was, dat die sarcke dair dese heylighe graef Aernout oft Arnulphus onder rustet, by avontueren van outheden scoerde van malcander, ende openghedaen is. Ende daeruut ghing een walm van een roecke van soeter luchte, oft mirre ende wyroeck hadde gheweest omtrent twe cubiten hoech, dat alle die daerbi stonden hem lieten duncken sonder twifel dat si int aertsche paradijs waren. Tot welcker memorie ende gehoechnisse van dit wonderlicke teyken die broeders van Egmondt dit gat open houden ende en stoppens niet, ende men seit dat ments oec nyet stoppen en mach, doer dye verhengenisse Goeds, tot eenre getugenissen, dat hi altijt wel stervet, dye mitten martelaren voer die rechtvaerdicheit ende tghemeen goet zijn leven settet ende stervet. Die graefinne Luytgaert, sijn wijf, starf hierna op die anderde ydus in meye, ende werdt mede tEgmont begraven, beneven horen man.