Hoe dat dese Gangolf sijn wijf van overspul strafte, ende hoe hi daerom vermoort wert.
Dat XXVIII capittel.
Corts hierna is dese ridder Gangolf van den eerwaerdigen biscop Wolfran gesceyden, ende quam op zijn slot in Borgondien, daer hi een quaet gerucht hoorde van sijn wijf, als dat si in zijnre absencie hear heylige echte over getreden hadde ende gebroken, waerom dat se Gangolf int heimelic mit lancmoedicheit minlicke strafte, seggende dat si voer ogen naem haer ofcoemst ende edel geslachte, ende boven alle Goeds toorne, Dye die sonde ongepinicht niet en laet. Si sprac wederom seer stoutelic, ende seyde, dat men haer groot ongelijc dede mit deser diffamacie ende gerufte, want si sulcker saken niet sculdich en was. 'Wel', sprac hi, 'wilstu dat ic di gelove, du moechste di mit cleynen arbeyt van alle tgheen dat men di overseyt, suveren ende purgeren. Maect dijn arme bloet, ende langet mi een steenken uuter gront van der fonteinen. Ist dattu dijn arme ongequest weder na di haelste, ic sal geloven dattu sonder scult biste ende onrechtelic over gelogen worste.' Dit horende sijn wijf, wort sere verblijt, menende dat si Gangolfs simpelheit, als hoer dochte, lichtelic hiermede bedriegen soude; want si wiste sekerlic, dattet water van der beeke ofte fonteine, daer si hoer arme in steken soude, nauwelic nader natueren laeu en was, ende dattet haer niet letten en mochte. Mit aldus daniger vermetelheit ende stouticheit, niet voer ogen nemende dat die fontein doer Gangolfs geloef uut verren landen tot zijn woninge gebrocht, haer doer tselve geloef van Gangolf scaden mochte, stac si vromelic hoer arm daerin totten gronden toe, ende si en voelde noch hetten noch letsel. Mer als si haer arm weder na haer trecken soude, stroopte ende volchde dat vel van horen vleysche (recht geelijc men enen aeltuel ofhaelt) totten handen toe. Dit siende mit groter jammer die heylige ridder Gangolf, sprac tot haer aldus: 'O edel vrouwe, ende bi wilen mijn uutvercoren wijf, siet, so nu verschijnt ende openbaert haer dye waerheit dijnre boesheit. Hierom, so neemt dijn goet na di, ende blijft op u selven, of gaet henen mit u buele, want du en salste voert meer mijn bedde niet betreden, noch mijn gesellinne wesen.' Ende hi deelde mit haer dat goet, ende liet hoer die helfte behouden, ende ghinc wonen mit haer lief op haerselven, ende bleef bi hem sitten in openbaer overspul. Mer die duvel, die een sondich mensch altijt tot meerder quaetheit brengt, verwecte dat wijf ende haer buel mit sulcker raserie ende toornicheyt, dat si doer sduvels ingheven opnamen Gangolf te doden.