Hoe dat die Sassens oft Friesen dat conincrijck van Brittangen weder conquesteerden ende die Brittoenen daeruut verdreven.
Dat XXIX. capittel.
In den tijden dat Zeno die keyser dat Roomsche Rijck regerende was, ende was in den lesten jare sijns rijcs, doe men screef int jaer ons Heren IIII C ende XCIIII, so quam alten groten volc, ende hieten die Enghelsche Sassens ofte Vriesen, ende hadden grote hulp van heydens volcke uut Affriken, die dat eylant van Hierlant op die tijt besaten ende gewonnen hadden. Dese quamen ende wonnen weder Brittangen, mitten Sassens die in Brittangen noch gebleven waren van den hertoge Eugistus ende Horsus, ende woenden in een horn van den lande, geheten Angulia, ant noorteinde van Brittangen. Ende van desen einde oft horn des lants noemden si dat lant voert bi gebroken sprake van Angulia Anglia, ende hietent voert Engelant. Ende die daer bleven wonen worden genoemt Engelsche Sassens. Ende dese Engelsche Sassens sloegen die Brittoenen daeruut, ende verdreven se uuten landen, ende die Brittoenen ruymden vele dat lant die wech konden comen, ende togen over int lant dat Armorijke hiet, ende dat nu Clein Brittangen hiet, ende bleven daer wonen. Ende dit is dat hertoechdom van Bertangen in Francrijck. Ende dese heydenssche Sassens oft Friesen, die behielden dat lant, ende setten daerin coningen van horen volcke ende na horen sinne, ende hilden die edele Bertoenen ten ewigen dagen van der cronen; ende coren enen coninc geheten Gormundus uut Affriken geboren. Ende hi regeerde mit desen heydensse Sassens oft Friesen, dat nu Engelsche hieten, XL jaer lanc. Na hem quam een ander coninc, ende was een Sasse oft Friese genoemt Elli, ende die regeerde XXX jaer. Na denwelcken was een coninc genoemt Edelbert, ende regeerde LVII jaer. Onder desen coninc Edelberts tiden sende Sinte Gregorius die paeus, III geestlicke mannen, genoemt Augustinus, Johannes ende Mellitus, ende bekeerden desen coninc mitten gehelen conincrijke, die noch eens deels ongelovich waren totten heiligen kersten gelove. Want die Brittoenen, overmits desen Engelschen Sassens, dat heilige gelove seer ofgegaen waren. Als nu dese Sassens in Brittangen quamen, so vloen vele van den Brittoenen over in Armerijke, dat nu Bertangen hiet, als voerscreven is. Andere die namen hoer scepen geladen mit wijf ende kinderen, ende quamen geseylt bi den mont van den Rijn, daer die Rijn in der zee te vallen ende te vloyen plach, ende is nu dair Catwijc staet. Daer sloegen si hem neder, ende bouweden aldaer een starcke fortresse en toorne, die si hieten Britten. Ende dat volc daer omtrent wonende, brochten si onder horen bedwanc. Ende dese toern ende tslot te Britten stont lange tijt, totdat Hungerus biscop van Utrecht was. Ende alsdoen verginct van den vloede ende ofspoelinge des zeewaters, als men dan horen sal. Andere croniken seggen, dat dit slot te Britten gebouwet soude wesen van den keyser Claudius, als ic voer geseyt hebbe. Wat nu hier of is bevele
Auteursrechtelijk beschermd