Djoko miskin. De arme jongeling

[p. 4]

Voorwoord

De lezer treft in dit boek de bijna letterlijke Javaanse tekst aan van een verhaal dat op 20 augustus 1981 verteld werd door de heer Pamin Asmawidjaja, woonachtig op Rust en Werk.

De vertelling die ruim twee uren in beslag nam, werd door ons op de band opgenomen en vervolgens op schrift gesteld. Er is zo weinig mogelijk in de tekst veranderd. Alleen waar dit ten behoeve van de leesbaarheid noodzakelijk was, is hier en daar een beetje bijgeschaafd.

De woorden die misschien niet algemeen bekend zijn, worden onder aan de pagina verklaard.

Om ook niet Javaans-sprekenden te bereiken, is het verhaal ook in het Nederlands vertaald. De Nederlandse vertaling treft de lezer aan op de linker pagina, terwijl de Javaanse tekst op de rechterpagina is afgedrukt.

In ‘Javaanse vertellingen uit Suriname’ verscheen eerder: ‘Dongèng Kancil’ - ‘Het verhaal van Kantjil.’

J.J.S.

H.D.V.

Paramaribo, februari 1983

[p. 5]

Pambuka

Ing buku iki sliramu bisâ mâcâ saqwijiné dongèngan sing mèh ora gèsèh kâyâ sing didongèngké paq Pamin Asmawidjaja sing manggon ing Setu Wèrek nalikâ nḏèq tanggal 20 augustus 1981.

Paq Pamin lé ndongèng udâkârâ ènèng rong jam, kitâ ‘tape’ banjur kitâ tulis.

Paq Pamin lé ndongèng iku mèh ora kitâ owahi, ming soso siji-loro sing rodoq angèl kanggoné pârâ mâcâ kitâ gaé gampang.

Tembung-tembung sing kitâ anggit kâyâ-kâyâ ora ketengen banget, kitâ kèqi jelasan ing ngisor kâcâ.

Saqrèhné kitâ ugâ ngélingi pârâ bângsâ sing ora bisâ ngomong Jâwâ, dongèngan iki ugâ dilandaqké. Cârâ Landané kitâ pacaq ing kiwâ lah cârâ Jawané ing tengen.

Ing ‘Javaanse vertellingen uit Suriname’ (‘Dongèngan Jâwâ sângkâ Suriname’) kitâ wis ngetoqké ‘Dongèng Kancil’ - ‘Het verhaal van Kantjil.’

J.J.S.

H.V.D.

Paramaribo, februari 1983