Verzamelde gedichten
(1964)– Armando–
Auteursrechtelijk beschermdArmando, Verzamelde gedichten. Nijgh & Van Ditmar, Den Haag z.j. [1964]
DBNL-TEI 1
Wijze van coderen: standaard
-
gebruikt exemplaar
eigen exemplaar dbnl
algemene opmerkingen
Dit bestand biedt, behoudens een aantal hierna te noemen ingrepen, een diplomatische weergave van Verzamelde gedichten van Armando uit 1964.
redactionele ingrepen
Door het hele werk zijn koppen tussen vierkante haken toegevoegd.
Bij de omzetting van de gebruikte bron naar deze publicatie in de dbnl is een aantal delen van de tekst niet overgenomen. Hieronder volgen de tekstgedeelten die wel in het origineel voorkomen maar hier uit de lopende tekst zijn weggelaten. Ook de blanco pagina's (binnenkant voorplat, 1, 2, 4, 8, binnenkant achterplat) zijn niet opgenomen in de lopende tekst.
[ voorplat]
nieuwe nijgh boeken 5
verzamelde gedichten
armando
nieuwe nijgh boeken 5
nijgh & van ditmar
[pagina 3]
armando
verzamelde
gedichten
[pagina 90]
inhoud
| blz. | ||
| 1951 | ik kom naar de oosterse dancing | 9 |
| 1952 | wat vader, de lust tot wezen en inkeer blank verrees de stad |
12 |
| 1953 | met m'n handjes (als uitgezakte vreemden) dat het moet als beesten het gorgelend meer, gewoonrood was het kind het etter het etter (hoe de wond) gesprek (zijn oog is op de bodem) steeds sta ik stil op mijn lichaam |
15 |
| 1954 | dode vrouw (door de tunnel van het lichaam) met messen (druipt het niet in de modder) zo schreeuwen zo vechten de zonnen |
22 |
| 1955 | een loodrechte streep over de aarde (‘le crime commis j'étais plus tranquille’) portret (niet steken de ogen) tot op het been bloot trappen wij de mannen |
26 |
[pagina 91]
inhoud
| blz. | ||
| 1956 | reis met messen (een man reist) zo ga ik het licht schrijven Zweven. de laatste rug uitkotsend vermoedelijk is hij ontkomen langzaam het oog verscheuren , heerser. de legers zoals het zegt: hoewel zij komen portret (de hoge tafel de hoge stoelen) |
31 |
| 1957 | voel dan dat het minder wordt portret (wentelt hij) portret (dat kan niet dat kan niet) zoals men mij moest temmen het schip! het witte schip! 'de ster vaart over papier ik beveel (pak mij smijt mij) zo zal ik groeien |
40 |
| 1958 | gelukkig nog duizenden slachtoffers gesprek (achter de zon) nog niemand bloederig ons gewas meester hoe ver de zee leeft hoe verder gaat het, dat alles is verre reizen (mijn troepen) |
49 |
[pagina 92]
inhoud
| blz. | ||
| 1959 | , de scherf boven het lijk met een wet en zonder mond de stenen en de steentjes snel mes (overdag het eiland) , op de grens is armando het scherp geslepen mes (ze doen het mij) namelijk emotie (leeg zelfportret) pauze 1 (m'n laarsjes) pauze 2 (, met de afstand) |
57 |
| 1960 | , waarop ik, als sterkste te snel, te dicht over mij heen , zo niet te kreupel |
67 |
| 1962 | cyclus ‘boksers’ | 71 |
| cyclus ‘fighters’ | 77 | |
| 1963 | cyclus ‘september in de trein’ | 82 |
[ achterplat]
Armando. Geboren 18-9-29 in Amsterdam. Debuut als dichter in Podium ('53). Debuut als schilder in '53,
Sinds '52 ‘peintures criminelles’. Sinds '57 ‘espaces criminelles’.
Sinds '59 zwarte montages (geïsoleerde objekten en materialen, o.a. bouten, autobanden, prikkeldraad). Medeoprichter van de Nederlandse Nul-groep.
Karakteriseringen in de pers:
een uiterst gevoelig talent (Algemeen Handelsblad '54)
een belofte (Parool, '56)
'n gevaarlijke mentaliteit . . . nihilistisch-antidemocratisch (brieven in het Parool, '56)
de Rembrandt van onze generatie? (Volkskrant '59)
de stoerste (NRC, '62)
Armando bokst (Algemeen Handelsblad, '63)
