Verzamelde gedichten

[p. 42]

portret

wentelt hij. stoot en valt hij.
trager hervat hij het speuren, tobt en valt terug.
in eeuwig ogenblik vol naakte naalden slepend de hand
driewerf achterhaald, afgerost, ongegeneerd het
bloedend hoofd geheven en lachend.
o verlaten en zonder zachtheid in zijn handen
die altijd over aarde raasden
o verlaten als hij is in 't aangezicht van aarde
zo vertrokken en vertrapt en onbegrepen varend
in het zog der bloemen

dit dus. gedwongen als hij is te ademen.
drommen wonden in de hand verbergend,
schaamteloos in zijn vurige stap naar vrees.
zo te begrijpen, overredend, onverdraagzaam. gesticulerend.
ten einde raad zijn toevlucht in de ogen van een boom,
stevig, welriekend en hevig toegeschreeuwd:
van redding, hoop, maar toch de angst.
o verlaten en zonder zachtheid in zijn handen.
o verlaten als hij is in 't aangezicht van aarde.