Gedichten. Deel 2



[pagina 305]
Deze gedichten, na het afdrukken van 't werk, my ter hand gekomen, heb ik, om den lezer die me te deelen, hier achter aen gevoegt.
Verjaerwensch, Aen den Heere Joan van Brakel, Kapitein onder de Ed: Mo: Zeeraet, op de Maze. ALs Brakel inzeilt op het onweer der kortouwen En kogels, al de kust verdondrende aen weêr zy, Daer hy met Zandwich pleit wie 't zeerecht zal behouwen En laten Gode alleen de waterheerschappy; Hy daegt hem, vol van moed, ter vierschaer van de baeren, En spreekt met vier en vlam, uit monden van metael: Of als hy, langs den Teems, tot Chattam opgevaren, De havenketens breekt, en, bruischende over stael En yzer, open rukt het Britsche Damiaten, Zet 's Konings magazijn en krijgsvloot in den brant, Of schokt gansch Barbarye, en doet de vlag der Staten Een doodschrik wekken op 't Algiersch en Tunisch strant: Dan juicht hem yder toe, dan laet de vreugt zich hooren, En 't vaderlant schijnt als herschapen, door zijn moet; En zwijgtmen op dien dagh waer in hy is geboren, Dat lyd mijn zangnimf niet, die u met vreugde groet, En wenscht, de hemel wil noch lang uw leven sparen, Verdubblende uwen roem zoo wel als uwe jaren.