Gedichten. Deel 2
(1685)–Joannis Antonides van der Goes–
Auteursrechtvrij
[pagina 230]
| |
Daer al 't geboomte u juicht van verre te gemoet,
Met hondert orgels, en vol vreugt haer Koning groet
Met neêrgeboogen kroon, kom ik u me genaken,
En mijne zangnimf neemt haer deel in uw vermaken,
O Henryk, 't zy gy u verlustigt langs den boort
Van 't zilvre Sparen, 't zy het duin uw oog bekoort,
Of dat gy achter 't kruit gedoken, met gedachten
Weegt al de wondren van natuure en hare krachten.
De bloemhof schept verschiet van kleuren even schoon
Gedommelt ondereen. hier is de goude kroon,
Die tintelt in het vier en gout der zonnestralen.
Augustus zietmen in het gloeient purper pralen;
Scharlaken, hoe het bloost van hoovaerdye om 't hooft,
Ziet door de roos en tulp zijn glansen uitgedooft.
Alsge aen natuurs penseel, zoo geestig in 't schakeeren,
Van zoo veel verwen die elkander nergens deeren,
Hoe 't karmozijn schijnt af te steken op het groen,
Lavendel op het wit, het blaeuw op vermiljoen,
U zelfs hebt blint gezien, en zijt belust te keuren
Het wonderbaer verscheel van allerhande geuren,
Zich spreiende uit de roos, der bloemen koningin,
Narcis en hyacinth, bekent door Febus min,
En simbel en jasmijn, dan staet gy opgetoogen,
En vint niet meer natuur maer goddelijk vermogen.
d'Abeel en welige yp, die met een breede laen
Uw Lusthof siert, en ziet haer telgen hooger staen,
Dan wat de boomgaert teelt van kers en abrikoozen,
En persikken, hoe schoon alree haer knoppen bloozen,
Geeft u bespiegeling van 't werreltsche geval.
Geen grootheit stut de bijl die eens haer treffen zal.
Als een orkaen haer schokt, van 't noorden opgebroken,
Staen kleene boomen in haer lommer neergedoken
Met vroolijk loofwerk en den boesem in den mont.
Dan past gy 't toe. en ziet op welk een lossen gront
| |
[pagina 231]
| |
En steilte, grooten zich vertrouwen, die verheven
Van daeg, al 't aertrijk doen voor hare wetten beven,
En flus geblixemt, vast met struikelende voet
Neerploffen, en zichzelfs verdrinken in hun bloet.
Dus tempert wijsheit steets uw lust en sinlijkheden.
Zoo moet gy lang met vreugt uw schoonen hof betreden,
En in uw lantpaleis, zoo heerlijk opgebout,
De zorg verpoozen die uw handel wakker hout,
Als gy, in ebbe en vloet der koopmanschap ervaren,
En 't los gety der Beurs, u uit die wilde baren
Voorzichtig red, en van die onrust vry geraekt,
U in de haven van uw Akendam vermaekt.
Den 1. van Bloeimaent, 1674. |
|