Gedichten. Deel 2

Op de dood van van den Heere L. Buisero, Heer van Ginhoven, Raed en Sekretaris van zijn Hoogheit, &c.

IS zoo ontijdig dan Ginhoven weggerukt?
En wort die bloem in 't best des levens afgeplukt,
Die waerdige erfgenaem zoo wel van 's Vaders zeden
En deugden, als zijn faem en ampt en waerdigheden.
Die, in 't gewoel van 't hof gewiegt en opgevoet,
Geen hoofsche vlekken voede in 't ongeveinst gemoet,
En 't ongestadig lot, dat meest de hovelingen
Pleeg onvoorziens gelijk een nachtstorm te bespringen,
Ontwassen, en van elk bemint en hooggeschat,
Zijn 's Prinsen gunst behield, zoo lang hy adem had.
Die zich geduurig, met een ongekreukt geweten,
Trouw voor zijn Vorst, trouw heeft voor 't Vaderlant gequeten.
En temprende zijn zucht tot rust en zorg van staet,
Geen menschen haette, en van geen' menschen wierd gehaet;
En laet een voorbeelt nae dat, om oprecht te leven,
't Niet nodig is altijt zich uit het Hof te geven.