Gedichten. Deel 2(1685)–Joannis Antonides van der Goes– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Aen den Eerwaerdigen Heere Gregorius Mees, Bedienaer des Goddelijken Woorts tot Rotterdam. Op het overlijden van zijne Gemaelinne Rudolpha Allaerts Santvoort. WAt queeltg' een eeuwig lijkgezang, En treurt de gansche nachten lang O Mees! tot in het hert verslagen Om 't sterflot van uw waerde Vrouw, Herroep uw moet: verduur den rouw, Die lichter wort door 't manlijk dragen. Al kreet gy beide uw oogen uit, Al wort alreets uw treurgeluit, Zoo hemelsch, en zoo waert te hooren, Dus verre buiten onze lucht Gevoert op wieken van 't gerucht: De harde grafzerk heeft geen ooren. En schoon uw Gemaelin vol moet Gevolgt hadde op Alcestis voet Die voor haer' Man Admeet dorst sneven, Het onverzoenbaer spook, de Doot, Had haer gerukt uit uwen schoot, En met zijn schicht in 't graf gedreven. Uw werk; daer ing' een laetste blijk Van liefde toont aen t' koude lijk, (Waer op de koorgalm en de bogen Des Tempels, vol gepropt van volk, [pagina 188] [p. 188] Weergalmden met een dankbre wolk Van zuchten en bekreten oogen.) Al overtrof het Orfeus Lier In hemelval en Godlijk vier, 't Kan van uw kuische trouw getuigen, Maer om tot troosting van uw wee Te wekken uwe Euridice, Is 't straffe nootlot noit te buigen. Noch leeft en flikkert tot uw troost Des Moeders wezen in haer kroost: En is haer Ziel voor uitgevaren Al juichende nae 's Hemels as, Gy volgt de streek van haer Kompas, En zeilt door 's Werelts woeste baeren. Terwijl gy ziet hoe 't al vergaet, En 't andren leeraert in dees' staet, Wat krabt gy noch uw' wonden open? Zy licht u reets gelijk een Sterr', En wenkt u met de hant vanver Naer 't Vaderlant, waerop wy hopen. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij