Gedichten. Deel 2

(1685)–Joannis Antonides van der Goes– rechtenstatus


Ter uitvaert Van de Hoog Edelgeboren Mevrouw, Vrouw Elizabet van Oudshoorn, Weduwe wijlen den Hoogedelen Heere, Heer Laurens Buisero, Ridder, Heere van Dussen, Muilkerke, &c. Raet en Secretaris van zijne Hoogheit. SChoon u de Doot heeft neêrgevelt Elizabet, zoo wel geboren, Uit d'oude stamme van Oudshooren, Schoon gy bezweekt voor haer gewelt; Zy heeft u echter niet verwonnen; Gy trapte, in ongekreukten moet, Haar scherpe pijlen met de voet; En toen het spook quam aengeronnen, En zag u staen, als een heldin, Bezweek 't, en hield zijn stappen in. Geen wonder, want het is gewoon Door schrik en angst te triomfeeren, Daer gy 't dorst in 't gezicht braveeren, En achte 't voor geen straf, maer loon; Om, van alle aerdsche zorge ontslagen, Op vaste wieken van gedult En Hoop, die uwen wensch vervult, Ten starren te zijn ingedragen, Als g' opgevoert van trans tot trans Deelt in dien ongenaekbren glans.
[pagina 176]
't Verganklijk was u niet meêr waert, Zoo heerlijk waren uw gedachten, Dat gy het zelver kond verachten, En was uw lichaem noch op d'aerd, Uw ziel, van hemelsch vier gedreven; Geloutert door d'oprechte leer, En 't heilig voorbeelt van uw Heer, Moest boven lucht, en wolken zweven, En schenken aen 't gerust gemoet De voorsmaek van 't oneindig goet. Dus zonder vrees voor 's doots grimmas, En onbelaen van bange Jaren, Ontzeilt gy veilig 's werrelts baren, En neemt het kruis voor uw kompas. Wy volgen 't Lijk vast met gedachten, Daer gy, van al uw Stam beweent, Rust by uw Egemaels gebeent', Om 't Godlijk oordeel af te wachten, Als 't weêr verrijst uit 's aerdrijks schoot. Zoo erftmen 't leven uit de Doot.

Vorige Volgende

Ter uitvaert Van de Hoog Edelgeboren Mevrouw, Vrouw Elizabet van Oudshoorn, Weduwe wijlen den Hoogedelen Heere, Heer Laurens Buisero, Ridder, Heere van Dussen, Muilkerke, &c. Raet en Secretaris van zijne Hoogheit.