Gedichten. Deel 2

Op de geestelyke gedichten van Hieronimus Zweerts.

GEweldenaers, die kuische zanggodinnen

Zoo onbesuist mishandelt en onteert,

En hen, in 't oog van yder geschoffeert,

Noch vergt om hulp in uw ontuchtig minnen;

Als haddenze, in bordeelen opgevoet,

Een druppel van dat geile en eerloos bloet.

[p. 162]

 

Koom leert van Zweerts, door eedlen geest gedreven,

 

Geen oren meer te schenden door uw dicht.

 

Noemt geen vermaek als 't geen ons t'evens sticht,

 

En onderwyst de plichten van het leven.

 

Wie anders in de dichtkunst zich gewent,

 

Heeft noit het wit dier hemelgaef gekent.