Gedichten. Deel 2

Op de inwydinge Van den Heere Moesman Dop, Tot der medecynen docter.

GElijk een stroom met kracht aen 't bruizen,
Ten monde uitbreekt van dam en sluizen,

Sleept akkerlanden, vee en stal,

In zijnen steilen waterval,

En weet met arbeit door te schuuren,
't Gebit van opgeworpen muuren;

[p. 161]

 

Zoo streeft geleertheit op dat spoor

 

Met lust alle ongemakken door,

 

Die in de zee der artzenijen

 

Den leerling storm op storm bestryën:

 

Zy hakt met Alexanders sne

 

De Gordiaensche knoop in twee.

 

Apollo zach uit 's Hemels streken,

 

Dop, met een heilig vier ontsteken,

 

In artzenykunde al zijn tijt

 

Besteen met onvermoeide vlijt;

 

En sprak, ga voort mijn welbehagen,

 

Mijn Zoon, gy zult den lauwer dragen:

 

De doot treet achterwaerts vol schroom,

 

Nu gy haer houden zult in toom,

 

En schutten d'onvermuruwde pijlen:

 

't Bataefsch Atheen zet zulke stijlen,

 

Hoe fel begrimt van nijt en haet,

 

By mijn Galeen en Hippokraet.

 

Uit had hy, en wiert uit mijne oogen,

 

Van zijn klinkvoeten opgetoogen,

 

Die kloofden met hun voeten 't stof,

 

En vulden Neerlant met uw lof.