Gedichten. Deel 2

[p. 65]

Ter bruilofte Van den Heer Floris Vlamingh, Rechtsgeleerde, En Juffrouw Kristina van Beek.

ZOuw dan de liefde mooglijk 't veld

Verloopen, en den standert strijken

Voor 't ongestuimig krijgs gewelt?

Die bouwmeesters van alle rijken,

Die zelfs verplicht tot haer gezach

Den op en ondergaenden dagh,

En wie haer zoekt op 't hart te treden,

En by zich zelfs ondankbaer wrokt,

Wat onweer al den aerdkloot schokt,

Haer Majesteit ziet aengebeden.

Zouw dan Bellone met haer zwaert

De pijlen van de liefde keeren?

Neen, die blijft even onvervaert,

Noch laet zich in 't gezicht braveeren.

Schoon d'oorlogszeissen onvermoeit,

Eer naeuwlijks d'oegst van 't menschdom groeit,

Vast arbeit om die af te maeien;

Noch houd die koningin het velt,

Met moet afkeerende al 't gewelt,

Hoe d'oorlogsonweerhaenen kraeien.

[p. 66]

 

Vrouw Themis bied haer mee de hant,

 

Schoonze afgeslooft is in krakkeelen,

 

En daer het vier van tweedracht brant

 

Den besten rijkdom pleeg te deelen:

 

Nu hare voesterling, die fier

 

En onbezweken haer bannier

 

Gevolgt heeft en de zee der Rechten

 

Doorvaren, als een kloek piloot,

 

Het rijk der liefde meê vergroot,

 

En onder hare vlag zal vechten.

 

 

 

Maer in een aengenamen strijt,

 

Daer zelfs 't verlies zijn winst doet groeien,

 

En hem in deez' gewenschten tijt

 

Een Beek van wellust toe zal vloeien.

 

Gy Bruidegom, die nu met lust

 

Kristinaes frissche wangen kust,

 

Noch grooter vreugd verzelt uw paren:

 

Noch wachtge op aengenamer loon,

 

Meng vry voortaen uw lauwerkroon,

 

Met d'eedle geur der myrteblaêren.

 

 

 

Nu denktge op pleiten noch 't gewoel

 

Der Rolle, maer op vriendlijk kussen;

 

Al toont de Bruid zich zelfs zoo koel,

 

Noch zal zy uwe vlammen blusschen.

 

Waer toeftge Vlaming? 't uur genaekt

 

Daer gy zoo lang hebt nae gehaekt.

 

Men opent reets de trougordijnen.

 

Zoo wachtenwe uit deeze echt een zoon

 

Die 's Moeders geestigheid vertoon,

 

En 's Vaders wijsheit uit laet schijnen.