|
| |
| |
| |
Op de goude koppen, vereert aan de Heeren Kornelis de Wit, Ruwaert van Putten &c. Michaël de Ruiter, en Jozef van Gent.
Crateras magnos statuunt.
SAturnus goudeeuw wort herboren.
De krijgsnaemhaftigheit, in 't velt
Van eere, op haren troon gestelt,
Laet haren loftrompet nu hooren,
Zoo verre d'aerdkloot, daer wy staen,
In d'armen hangt der oceaen.
's Lands helden, die door stael en kogels,
Gesolt in vier en waternoot,
De zeedwang temden met hun vloot,
Die 't velt met afgebrande vlogels
Verloopen, heenendroop vervaert,
Gelijk een weerwolf zonder staert,
Vertellen nu hun heldendaden
Daerze onbekommert by den wijn,
Op 's landstriomffeest vrolijk zijn,
Hoe Asku, van den kolk verraden,
Met zijnen Hulk gedraeit in 't zant,
Zijn zeekasteel zach staen in brant;
Hoe Karel uit zijn hooge transsen,
Noch staende op Londens deerlijk graf,
Een vierstorm op den rijxvloet af
Zag weiden magazijnen, schansen
En battereyen, langs zijn ree
Als boeien van de vrye zee.
| |
| |
Het hof der vrygevochten Staten,
Nu al de werrerlt door geacht,
Onthaelt de helden met meer pracht
Als oud Kartaeg, toen 't uitgelaten
Op Didoos ongetoomde min,
Ontfong het Troische hofgezin.
Helt Ruwaert, d'eer der Dortenaren,
En Ruiter die ten dienst van 't lant
Voert d'oorlogblixems in zijn hand,
Met Gent, die d'onderdrukte baren,
Ten luister van zijn Heldestam,
Den nek gevrijt heeft op Chattam;
Ontfangen, onder hofbanketten,
De koppen, daer de konst in 't gout
Gedreven heeft, hoe fierze en stout
De zeeslang 't bekkeneel verpletten;
Door ketens rukken op den stroom,
En vullen al het rijk met schroom.
Zoo leeren wy d'aeloudheit zwichten,
En schaemroot kloppen op den mont
Die in een eerloos vloekverbont
Hen niet ontzach den voet te lichten,
Gelijk bandijten van den Staet,
Die kort geviert van volk en raet,
Met opgeheven krijgsbannieren
Des vyands heirkracht maekten vlug,
En naebraveerden op den rug,
Bekranst met bloedige lauwrieren,
En niets verkreegen tot hun loon,
Als hofschavotten, ban en hoon.
Toen Xerxes als een vloet in Grieken
Geborsten, op 't geblixemt strant
Neptuin met roeden hielt in bant,
En 't rond bedekte met zijn wieken,
| |
| |
Sloeg hem Themistokles in 't velt,
En sloopte 't Persiaensch gewelt.
Elk wenscht den Ammirael t'onthalen,
Te voeren tot d'onsterflijkheit;
Dien flus het vrye lant ontzeit,
Gelijk verwaten rijxschandaelen,
De vyant zelf met eer en pais
Feesteert in 't pragtige palais.
Maar hier volgt roem de dapperheden.
Het staatgerecht voert zwaert en kroon,
En geeft een strop of vorstlijk loon
Die d'eer betrachten of vertreden.
Zoo streeftmen moedig opwaerts aen
En laet alle eeuwen achter staen.
Zoo trotstmen Jazons watertochten
En zijn vermeetlen heldenlof,
En lauwers in 't olympisch stof
Den dwingelant om 't hooft gevlochten:
Daer 't spiegelstrijtperk dreunt en waegt
Van 't volk, dat hem ten hemel draegt.
Wy zullen andre Jazons toonen:
Een trotscher Kolchis meer geacht,
Een koninklijker guldevacht,
Waer me wy watergoden kroonen,
En heldendichters op dat werk
Zien zweeten in het letterperk.
Out Memfis gaf haer Vorsten 't leven
In marmerboogen, hoog van trans;
Maer Wit en Ruiter staen althans,
Met Gent in 't dankbaer hert geschreven.
En schoon der Burgren gunst verout,
Noch staen hun namen blank in 't gout.
|
|
Auteursrechtvrij