boulanger Marius. Verhalen ook over de hoeveelheid post die hij krijgt van opticiens die aandringen op een mondainer brilmontuur. Je kunt een speld horen vallen als Lieve vertelt van haar geduldig wachten op zijn thuiskomst en hoe zij de dag besluiten met een fonkelend glas in het schijnsel van de stervende haard. Met Ireen Houben op de video.
Deze en andere onthullingen doet de First Lady niet spontaan, zij heeft een beroemde aangever bij zich, de Westvlaamse radiokwant Martin de Jonghe, de mens onder het schedeldak. Hij is het die haar lippen ontsluit en ontboezemingen uitlokt, daarbij kwistig omspringend met kwinkslagen. Een betere secondant had Lieve zich niet kunnen dromen, Martin is een volksgeliefde schalk. Was hij het niet die op ‘pacemaker’ de woordspeling bedacht dat zijn jongeheer een ‘pismaker’ is? De verzamelde dames in de zaal kleuren onder hun korrelige pommade en verslikken zich in hun Luttibonbon.
Het getjilp op de superioriteit van haar man verkondigt mevrouw Martens in opdracht van de militante werkgroep Vrouw en Maatschappij. In een land met geëmancipeerde vrouwen zou het duo Verschroeven-De Jonghe bloot staan aan withete brei- en haakpennen; in het ‘Vrouw en Heerschappij’-Vlaanderen zijn zij Lea en Gaston, publiekstrekkers.
Maar, misschien kromt Wilfried Verschroeven zijn rug om een evenwichtige samenleving tot stand te brengen? Gaat het vrouwenlot hem aan het beleidshart?
De algemene aanpak van W. Martens volgen wij in het hoofdstuk ‘De Jan Bardi-democratie’, wat de vrouw aangaat verwijs ik naar een persstem na het bekendmaken van de regering Martens VI, eind november 1985: ‘Zwaar ontgoochelend is de zwakke vertegenwoordiging van de vrouw in de regering. Geen enkele wordt minister, en de twee nieuwe staatssecretarissen krijgen
Auteursrechtelijk beschermd