Uit het hart!

[p. 162]

Zij was zoo jong

Zij was zoo jong en schoon, en blozend als de roze,

Zij telde nauwlijk vijftien jaar.

De doodesengel kwam en nam de vlekkelooze,

Als of 't een echte bloeme waar'.

Zij was zoo jong! De liefde sloeg haar wonden,

Met haren geur'gen tooverstaf;

Zij wilde 't leven in, en vroeg naar zaal'ge stonden,

En aarzelde op den boord van 't graf.

[p. 163]

 

Zij was zoo jong en schoon! - Vol hopelooze smarte

 

Zag zij der velden eerste groen;

 

Zij drukte 't bleek gelaat aan moeders liefdrijk harte,

 

En weende stil bij moeders zoen.

 

 

 

Zij was zoo schoon! - Zij liet het hoofdje zijgen,

 

En kwaal en smarte, 't was vergaan.

 

De dood aanzag de maagd en kuste in somber zwijgen

 

Van 's kindes oog de laatste traan.