Uit het hart!

[p. 67]

Vergeefs

Lied.

De nachtegaal de roos bemint;
En 's avonds in den lentewind
Zingt hij verscholen in het loof.
De roos blijft voor den zanger doof;

De vogel kwijnt in stilte.

De roos bemint den adelaar;
Maar hij ontvouwt zijn vleuglenpaar

[p. 68]

 

En stijgt en klimt... Waarheen? Waarheen?

 

En laat de lieve roos alleen.

 

De bloem verkwijnt in stilte.

 

 

 

Het zoetste lied klinkt vruchteloos;

 

Vergeefs ontplooit haar schoon de roos,

 

Als liefde 't oor niet open houdt

 

Of door het oog niet henenschouwt;

 

Dan kwijnt het hart in stilte.