Uit het hart!

[p. 17]

Lentelied

Getoonzet door W. Demol^(*).

Over het klein gehucht

Zeeg 't eerste duister;

Lauw zweefde de avondlucht

Vol zacht gefluister.

't Vogelke kweelde blij,
't Bloemeke geurde vrij,

't Was in de lente,

't Was in de mei.

(*) Zie ook: Liederlexikon von August Härtel, Leipzig 1865. De volkswijze, waarop het lied gedicht is, vindt gij bladz. 725, nr. 925. Zij is ook in de Zweep verschenen met begeleiding van klavier.

[p. 18]

 

Hij was naar 't veld gegaan,

 

Zij kwam hem tegen;

 

Blozende bleef zij staan,

 

Maar beide zwegen.

 

't Vogelke enz.

 

 

 

Hij zuchtte als overlast,

 

Daar hij ze aanschouwde;

 

Zij greep haar voorschoot vast,

 

En plooide en vouwde.

 

't Vogelke enz.

 

 

 

Hij nam haar handje teêr,

 

En drukte 't stille;

 

Zij gaf den druk hem weêr

 

Als tegen wille.

 

't Vogelke enz.

 

 

 

De eerste zoen welde thans

 

Van uit hun boezem,

[p. 19]

 

Zacht als der sterren glans,

 

Zuiver als bloezem.

 

't Vogelke kweelde blij,

 

't Bloemeke geurde vrij,

 

't Was in de lente,

 

't Was in de mei.

Opdracht.

Liefste, 't is winter nu,

't Is nu guur weder;

Maar 'k min u, 'k denk aan u,

Gij mint mij weder.

In ons hart zingt het blij,
In ons hart geurt het vrij;

't Is immer lente

't Is immer mei.