Naszousche lauren-kranze
(1629)–Samuel Ampzing–
Auteursrechtvrij
[pagina 56]
| |
Op de wijse van den Lxviiij. Psalm.
| |
[pagina 57]
| |
3.
Waer dit gespuys daer uytgeboend,
En waer die Stad met God versoend
In ’t heylig woord des Heren,
Waer dat daer in Gods huys geplant,
Het waer een slag van Godes hand,
Die Romen wel sou deren,
‘Twaer Heer-ooms stoel een groote krack,
En ‘twaer niet vreemd so die haest brak,
Het is het kleyne Romen,
Het waer (gewis!) een groot begin,
Ik sag-er ook het voor-spel in
Dat Babels val sou komen.
4.
En waer die Stad in onse magt,
En haer geweld ten val gebragt,
Wat waer dat wel een segen!
Ons Land waer van dien dwang bevrijd,
Ons Land waer ook dien kijk-pot quijt,
Wat waer daer aen gelegen!
Wy hadden voords al ‘svijands land
Naer onse wil in onse hand,
So lag ‘tons alles open,
Niets kon ons rechten weerstand bien,
Het waer ons veyl met onse lien
Al ’t land voords af te lopen.
5.
Dies heeft ons Land op dese Stad
So dickwils ’t oog voor-heen gehad;
Maer ‘twou dus lang niet wesen:
God had sijn Kerke ‘tkruyz bereyd,
Nu wil hy naer sijn goedigheyd
Haer diepe wond genesen.
So is dan ons Oranjen-Held,
Ons Batavier, heel vroeg in’t veld
Met onse magt getogen,
En heeft sich door een moedig feyt
Manhaftig voor den Bosch geleyd,
O Braband! in dijn ogen.
| |
[pagina 58]
| |
6.
Graef Heynrick komt daer na te been:
Doch loopt op ’t heyr een blaeuwe scheen,
En weet niet door te breken.
Het Keysers-volk dat komt hem by,
‘TKrawaets-gespuys met Cuculi,
De keel ons af te steken.
So boren sy de Veluw in,
Daer Amersfoort flukx in’t begin
Door vrese is besweken:
Maer ’t is een olick Papen-gat,
En daerom is die arme Stad
So voords van ons geweken.
7.
Maer siet, hoe houd dat Spaensch gespuys
In Amersfoort en elders huys!
Hoe plaegd Maraen de boeren!
So laet dan nu voordaen Papou,
Die hen so graeg hier hebben sou,
Den mond wat Ga naar voetnoot*meer hier snoeren.
De moed-wil, die die bloed-hond pleegd,
Die ook een hert van steen beweegt,
Is schricklijk te verhalen:
Daerom so weert dien moordenaer,
Daerom so weert die wreede schaer
Uyt ons gebied, en palen.
8.
So stroijen in hun Paepsche land
Sy winnen’t hier al voor de hand,
De steden so die lagen:
De Bosch is van ’t beleg ontzet,
En onse magt die is verplet,
En uyt het veld geslagen.
Dat is van-ouds het Papen-werk,
Tot besten van de Roomsche Kerk
So mogen sy wel liegen.
Dat Rijk is toch maer aengesteld
Tot enkel leugen, en geweld,
Tot valscheyd, en bedriegen.
| |
[pagina 59]
| |
9.
De Prinz die neemt een aenslag voor,
En tast Maraen so na de oor:
O Wesel! ’t sal dij gelden.
Van Dieden heeft Maraen verrast,
En Wesel is so aengetast,
Gewonnen door die Helden.
Dus komt Maraens geweld tot niet,
Al ‘tVeluw-spel dat loopt in’t riet,
’T sijn al verbrodde saken:
Maraen verlaet dan Amersfoort,
En loopt met pack en sach al voord,
Ga naar voetnoot*Eer wy noch aen hem raken.
10.
De Bosch verneemt dit heyl wel haest,
De armen Bosch, verzucht, verbaesd,
Haer hoop is gansch verloren,
Sy staen beschaemd met hun geloof,
De Santen die sijn Baals-doof,
En konnen hen niet horen.
De Prinz houd staeg en magtig aen,
En perstze tot het overgaen;
De moed de handen sinken:
So geven sy’t dan eyndlijk op,
En so raekt Baal op de schop,
Die daer niet meer sal stinken.
11.
So is dan Babel neergeveld/
Geluck, geluck, Oranjen-Held!
Gy hebt die eer bevochten!
Dies word een Kranze van Laurier,
Die om dijn hoofd ter eren swier,
De wereld door gevlochten.
So lang (ô Prinz!) de Son en Maen
Aen ’t blaeuwe veld des Hemels staen:
So sal dijn ere blinken.
So lang de See om ’t Aerdrijk drijft,
En ’t Aerdrijk in de See beklijft:
So sal dijn roem daer klinken.
| |
[pagina 60]
| |
12.
O Heer! sterkt onsen Prinz de hand.
Tot besten van ons Vaderland,
Tot nut en ’t heyl der vroomen:
Stoort Babel, breekt dat Rijk toch af,
Door sijnen arm, en dijnen staf,
Dat heylloos rijk van Romen.
Verlost dijn dood-beswaerde schaer
Van desen wolf, en moordenaer,
Van al sijn bloedig quellen.
Maekt al de boose magt ter schand,
En legt den Duyvel aen den band,
In d’afgronds-poel der hellen.
|