Klaeglieden van den H. Propheet Ieremias

Het vijfde Kapittel.

Hier schreijd het volk tot God om sijne swaere slagen,
Die sy rechtvaerdiglijk om hunne sonden dragen:
En bidden dat de Heer hen hele van de sond,
En neme in gena, om sijn genaden-bond.

Op de wijse vanden Lxxix. Psalm.

Aleph.
1. Gedenkt (o Heer!) hoe dat wy sijn geslagen,
Beschout, en siet de smaedheyd die wy dragen,
2. Ons erve is aen and'ren uytgegeven,
Ons huysen sijn den vreemden

[p. 75]

 

 

buyt gebleven.

 

3. Wy sijn in wesen-stand,

 

Ons vaders sijn van kant,

 

Ons moeders weduw dwalen.

 

4. Ons water kost ons geld,

 

Ons hout in't woud geveld

 

Dat moeten wy betalen.

 

 

 

2.

 

5. Men drijft ons hard, en als wy moede hijgen,

 

So konnen wy van hun geen rust verkrijgen.

 

6. Wy hebben ons Egypten geven moeten,

 

Wy hebben ons geleyd door Aszurs voeten,

 

En dat alleen om brood,

 

In onsen hongers-nood.

 

7. Ons vaders sijn bevonden

 

In misdaed voor den Heer,

 

Die sijn hier nu niet meer,

 

Noch boeten wy hun sonden.

 

 

 

3.

 

8. 'Tsijn knechten t'saem (eylaes!) die ons verdrucken,

 

En niemand kan ons uyt hun handen rucken.

 

9. Wy moeten 'tbrood met lijfs perykel halen,

 

Van wegen 'tswaerd in alle onse palen.

 

10. De honger is so fel,

 

Dat ons verschrompeld vel

 

So swart is als een oven.

 

11. De vrouwen sijn verheerd,

 

De dochters sijn verneerd,

 

Veracht, verkragt, verschoven.

[p. 76]

 

4.

 

12. De Vorsten sijn van hunnen hand gehangen

 

De oudsten sijn met hoon en smaed bevangen.

 

13. De jonge luy die dragen molen-steenen,

 

De kinders hout, en vallen daer ook henen.

 

14. 'Tgerichte inde poort

 

Van d'oudsten dat is voord,

 

En't spel der jongelingen.

 

15. De vreugd die is gedaen,

 

De klagen die beslaen

 

De plaetze van het singen.

 

 

 

5.

 

16. De krone is van't hoofd ons afgevallen.

 

Wee onse sond! o wee, o wee ons allen!

 

17. Hierom so is mijn hert in 't lijf besweken,

 

Hierom so is 't gesicht van mij geweken.

 

Mijn hert, mijn oog dat schreijd,

 

18. Dat Zion also leyt,

 

So woest, so wild, so open,

 

En dat de voszen daer

 

So vrij en veyl in haer

 

En menigvuldig lopen.

 

 

 

6.

 

19. Gy Heer, gy blijft, dijn troon sal eeuwig duren.

 

20. Wat laet gy't ons in eeuwigheyd besuren?

 

Wat soud gy ons so alle tijd vergeten?

 

Wat soud gy staeg van ons niet willen weten?

 

21. Bekeert ons toch tot dij,

 

O Heer! so sullen wy,

 

Ons ook tot dij bekeren.

 

22. Vernieuwt ons als voor-heen:

 

Nu hebt gy ons vertreen.

 

Hoe kan dijn toorn vermeren?