Klaeglieden van den H. Propheet Ieremias

Lofsang van Michas.

Mich. vii.

Als Michas hier het volk hun straf heeft voorgehouwen,
So troost hy hen, en seyd, dat God hen weer sal bouwen,

[p. 77]

 

En als hy daer op spraakt van Christus Koninkrijk,

 

So roemd de vroome schaer 'theyl Godes te gelijk.

Op de wijse vanden Cxxxviii. Psalm.

7. Ik wil nu op den Here sien,
En tot hem vlien,
'Kwil hem verwachten,
Den God van mijne saligheyd:
Ik heb geschreijd,
Dat sal hy achten.
8. Verheug dij niet mijn vijandin
In dijnen sin,
'Ksal over-ende
Weer opstaen als ik liggen sal
In ongeval,
En in ellende.
2.
God heeft mij in de duysterheyd
Sijn licht bereyd.
9. Ik wil de plagen,
Ik wil des Heren grimmigheyd,
Die op mij leyt,
Geduldig dragen,

[p. 78]

 

(Want ik heb voor hem quaed gedaen,

 

En sond begaen)

 

Tot hy mijn saken

 

Sal rechten, en dijn ongelijk

 

Met goeden blijk

 

Bekend sal maken.

 

3

 

Hy sal mij brengen voor den dag

 

Met vreugd-gelach

 

Door sijn genade.

 

10. Mijn vijandin die sal't ook sien,

 

Sy die mij seyd tot spijt en spot:

 

Waer is dijn God?

 

Mijn ogen-leden

 

Die sullen haer gelijk als dreck

 

Sien op den neck

 

Met voeten treden.

I.

4
11. Men sal dan weer ter selver stond
Dijn mueren grond
Sien toebereyden:
En wijd en breed Gods raed-besluyt
Gaen van dij uyt,
En sich verspreyden.
12. So sal ook Aszur om dien tijd,
In haest om strijd,
Met al haer steden,
Van stee tot stee, van see tot see,
En bergen mee,
Tot dijwaers treden.
5
13. Na dat dit land sal sijn verheerd,
En omgekeerd
Heeft woest gelegen,
Om hunnen 't wille die daer in
Naer hunnen sin
Het boose plegen.
14. Maer gy toch Godes knecht en tolk
Weyd gy dijn volk,

[p. 79]

 

Weyd gy dijn schaepen

 

Met dijnen staf, en drijftze voord

 

Met Godes woord,

 

Dijn heylsaem wapen.

 

6

 

Het volk dat eensaem sich onthoud

 

In't veld, en 'twoud,

 

Laetz' in valleijen,

 

In Bazan, en in Gilead,

 

Wel vet, en glad,

 

Als eertijds, weijen:

 

15. 'Kwil boven dijns gedachts vermoen

 

Veel kragten doen,

 

Voor dijne ogen,

 

Gelijk ik uyt Egyptenland

 

Met mijner hand

 

Dij heb getogen.

II.

7
16. De Heydens sullen onverwacht
Met al hun magt
Hun aensicht decken,
En leggen hunne handen voor
Hun mond, en oor,
17. En't stof ook lecken,
Niet anders als de slange doet,
En als't gebroed
Der wormen, beven
In hunne holen, ende seer,
Voor dij (o Heer!)
In vrese leven.
8
18. O God! waer is een God, die sij
Gelijk als gy,
Die't quaed der sonden
Genadig deckt, en oversiet,
En straft het niet,
'Twelk word bevonden
In't overblijfzel van sijn erf,
Na het verderf;

[p. 80]

 

Die niet gestadig

 

Het vuer sijns torens houd, en voed:

 

Want hy is goed,

 

En gantsch genadig.

 

9

 

19. God sal ons weer genade doen,

 

En sal sich spoen

 

Ons quaed te delgen,

 

En doen den gronde loosen grond

 

'Tpack onser sond

 

Geheel verswelgen.

 

20. Hy sal't woord Abraham gedaen,

 

En Iakob, staen,

 

Als dat te voren

 

Den vaderen tot alles stond

 

Sijn waere mond

 

Heeft toegesworen.