Beschryvinge ende lof der stad Haerlem in Holland

Overwinninge der Haerlemmers, ende Hollanders, tegens de Franzoysen, ende Genevoysen, op de Noord-see: onder Hertoginne Maria XXXI. Gr. van Holl. in't jaer MCCCCLXXVII.

Holl. Kron. Divis. xxxi. Kap. xi. Ende als die Koning [van Vrankrijk] der Prinzeszen landen dus kragtelicken bevechtende was te lande, en is hy noch niet te vreden geweest, hy en heeft den Vlamingen, Hollanders, ende Selanders mede willen bevechten op ten water, ende die landen groote schaden aen doen, ende heeft veele oorlog-schepen op die see gehouden, die den Hollanders ende Selanders veel schaden deden. So hebben dan die Hollanders haer schepen ook toegemaekt, hebbende in als vijf en dertig schepen, ende versagen hen wel van vroome mannen die hen t'scheeps verstonden, ende van als dat hen van node wesen mogte om den vijanden te wederstaen. So ist gebeurd ontrent S. Marien Magdalenen dag, dat ontrent tien Hollandsche schepen te samen seylende waren, daer die principaele af waren Leyden, Haerlem, ende Amstelredam, ende siet ontrent der sonnen ondergang sagen sy komen seylen een groot vervaerlijk schip wel versien ende toegemaekt tegen alle quaeden fortuynen van vijanden ende was een Krake toebehorende den Genevoysen. Die Hollanders vervolgden dit schip, begerende te weten van waer sy quamen, ende waer sy wouden. Die Patroon van den schepe en woudese geen andwoord geven, ende versmadese. Doen volgden sy so veel te starker, willende weten wie hy waer, of dat hy sijn seyl neder leyde. Voor wien, sprack hy, soude ik mijn seyl strijken? Doen spraken sy voor onse genadige Prinzesze Maria, Hertoginne van Bourgongien, uyt wiens autoriteyt ende name wy hier geset sijn. So stonden by den

[p. 325]

Patroon sommige Oosterlingen, koopluyden, ende dit horende, seyden sy tot den Patroon. Geeft hen luyden andwoord op't gene dat sy vragen, oft sy sullen ons wredelick bevechten: want die Hollandsche Leeuwe is los geworden, ende dese als leeuwen sullen ons bespringen. Maer die Patroon en woudes niet doen, ende seyde uyt grooter hoogmoedigheyd, verachtende de Hollanders: Gy kleyne arme scheepkens wildij mij dwingen, so versiet u van meer hulps, want ik uwen kleynen hoop niet en ontsie: ik en kenne geen Hertoginne Marie, noch ik wil mijn seyl voor haer niet strijken. Die Hollanders dit horende, vervolgden dese Krake alle den heelen nacht, ende des morgens vroeg bereyden sy hen gelijk aen beyden sijden om eenen strijd te vechten. Die Hollanders schoten so vreeslicken op die gene die inder maerze waren, dat sy daer uyt tuymelden gelijken die jonge kraeijen van den boomen, ende vielen doe alle gelijk met grooter vromicheyd aen dat groote schip, ende daer werd met allen seer gevochten, dat sy ten lesten hen so vromelick ende stoutelick daer in hadden, dat sy binnen eener ure die Krake magtig worden, ende wonnense, ende terstond namen syse alle gevangen daer binnen wesende, ende quamen alle gelijk met desen Krake in Seland aen't land, ende als die Patroon in die herberge gebrogt was, sprack hy tot allen den genen die't beliefde te horen: Ik hebbe met mijner vromicheyd t'ondergedaen ende verwonnen dat groote schip genoemd de Kalomne des Konings van Vrankrijk, ende meer andere groote ende kleyne schepen bevochten, ende bestreden, maer deser strijdbaer vroomer mannen en hebbe ik noyt sgelijk bevonden: mij verwonderd al te seer hoe sy ons verwonnen hebben, het schijnen bet te wesen helsche duyvelen dan menschen, ik vermoede dat de helle gebroken is, ende datter dit volk uytgekomen is, want sy geen wreedheyd oft toornigheyd ontsien in't aengaen. Van deser victorien waren die Hollanders seer gemoed, ende uyttermaten rijk geworden, ende seylden weder ter seewaerts inne, ende verwonnen noch in't selfde jaer wel achtien schepen van haeren vijanden, ende hielden die see veylig van allen rovers, ende dieven, ende quamen voor Diepen, verwachtende dat de Fransche oorlogsschepen uytgekomen souden hebben, ende als sy niet uyt quamen, togen die Hollanders in't land, ende namen met hen eenen grooten roof van beesten, ende schaepen, ende ander goeden.

'Twas billijk datmen ons te deser tijd en stonden⁺
Een jongen sterken Leeu uyt Spanjen heeft gesonden,

Om onsen leeuwen-moed, die nergens voor en beefd,

Die hier in onse Stad vier jaeren heeft geleefd.

+ Leeu uyt Spanjen aen die van Haerlem gesonden.