|
| |
| |
| |
Drinkers door drankverbod
PROHIBITION... Altijd, wanneer we in het een of andere gastvrije huis aan een smaakvol gedekte tafel zitten, en de groote glazen met ijswater voor elk bord staan ingeschonken, altijd is er iemand, die het fatale woord noemt, en dadelijk loopen de gemoederen warm en wordt mijn opinie gevraagd: ‘What do they think in your country of our prohibition?’ Ik zou niet graag bekennen, dat wij er ons nooit erg druk over hebben gemaakt; de Amerikanen zijn, wat hun drankverbod betreft, in precies hetzelfde stadium als wij in den distributietijd, toen een noodlot ons scheen te dwingen om altijd weer
| |
| |
over ‘eten’ te praten, en het diepzinnigst gesprek binnen vijf minuten verliep in half gefluisterde commentaren over hamsteren en de heimelijk verstopte voorraden in den kelder. De Vereenigde Staten zijn ‘drooggelegd’, maar er wordt meer gedronken dan ooit te voren. Ieder, van den millionair, die de kisten met whisky of ‘gin’ heimelijk, in den nacht, in zijn huis krijgt gebracht, tot den kantoorklerk, die zijn eigen bier in de badkuip brouwt, en den werkman, die in een van de tallooze klandestiene kroegen een ‘drink’ van de gemeenste soort alcohol met woekerprijs betaalt, allemaal ontduiken ze het fatale drankverbod met obstinaten ijver. Wijn drinkt niemand meer, wat daarvan nog in voorraad is wordt voor ziekte of extra feestelijke gelegenheid bewaard; een flesch whisky of jenever reikt twintig maal langer dan een flesch Bordeau en cocktails vóór, en whisky-soda's ònder het maal, kwamen in de plaats van het
| |
| |
bescheiden glas wijn waarmee het vroeger werd gekruid. En die scherpe cocktails drinken niet alleen de mannen, maar ook de vrouwen, zelfs de heel jonge meisjes zoolang als hun gastheer het glas weer volschenkt. ‘Sinds prohibition’, vertelde mij meer dan een Amerikaansche, ‘behoeft de gastvrouw er zich nauwelijks meer om te bekommeren wat ze haar gasten voorzet; na een stuk of wat cocktails proeft toch niemand meer wat hij eet’.
* * *
Eten, en zijn vrienden aan tafel noodigen, wordt hier dan ook volstrekt niet als zoo iets gewichtigs beschouwd als bij ons; men geeft een ‘party’ om te bridgen of te dansen en de maaltijd, die er aan voorafgaat is een bijkomstigheid. Daar de slanke lijn meer dan ooit ‘en vogue’ is, worden slechts weinige en altijd lichtverteerbare spijzen opgediend; radijsjes, selderij-stengels en ‘salted nuts’ vor- | |
| |
men een integreerend bestanddeel van elk diner. Niemand bekommert er zich om, of de kip koud wordt, of het ijs smelt terwijl men aan het fox-trotten of bostonnen is, en ook het vrouwelijke deel van het gezelschap schijnt meer om de sigaretten en de ‘high-balls’ (whisky-soda's) te geven dan om de spijzen, die zoo smakelijk en met verfijnde zorg worden opgediend.
‘You don't dance and you don't play bridge? For heaven's sake, what are you doing with yourself, you must be bored to death!’ Een zinnetje uit ‘The Interpreter's House’ van Struthers Burt, een typisch Amerikaanschen roman dien ik dezer dagen las en vrijwel het algemene standpunt weergeeft. Dansen is in dit land een levensbehoefte. Er gaat vrijwel geen avond voorbij of de jonge menschen hier vliegen weg naar een van de tallooze ‘dancings’ in den omtrek, en bijna geen avond of er komen vrienden van mijn gastheer en gastvrouw, die met diepzinnige ge- | |
| |
zichten en gespannen aandacht rond de bridge-tafel zitten en na afloop disputeeren over den een of anderen slag, met een ernst en een heftigheid of hun leven ervan afhangt.
* * *
Behalve ‘prohibition’ is er een tweede probleem dat de gemoederen bezighoudt, de dienstboden-nood, de onmogelijkheid om, zelfs voor een exorbitant hoog salaris (80 à 100 dollars per maand) een cook of een parlourmaid te krijgen. In dit huis vormen twee Ierschen en een Française het personeel, maar elders is het meestentijds een groote grove negerin, keurig-correct in een zwarte japon en een fijngeplooid schortje, die de schalen reikt en zorgt dat de glazen met ijswater steeds tot den rand gevuld zijn. Soms ook is het een kleine soepele Japannees, met een wonderlijk rimpelgezichtje en kleine felle oogen, dan weer een Fin,
| |
| |
met het lichaam van een athleet en den hooghartigen blik van een Romeinsch heerscher. Maar menigeen, vooral wie buiten woont en soms maandenlang geen personeel kan krijgen, noodigt zijn gasten in zijn ‘Club-house’, waarin zich, naar men mij vertelde, het gezellige verkeer ‘in the country’ meer en meer samentrekt. Het zijn typische Amerikaansche instellingen, die Country-Clubs, met hun smaakvol en gezellig ingerichte zalen, hun verfijnd comfort, hun danszaal en rustige ‘corners’ voor conversatie of bridge. De grootste, meest luxueuze is The Westchester Biltmore, met reusachtige terreinen in een prachtige streek, golflinks, tennis- en polovelden, een badhuis en een race-course, en, op den top van een heuvel, een schitterend Club-House, dat o.a. 400 kamers heeft, waarin de leden of hun introducé's na een of andere feestelijkheid kunnen logeeren. Mijn gastheer gaf er een ‘party’ op den dag waarop de club zijn drie- | |
| |
jarig bestaan vierde; er dineerden dien avond veertienhonderd menschen.
* * *
In een ‘private-club’, hoewel er natuurlijk geen druppel sterken drank verschaft mag worden, is het niet verboden om alcohol mede te brengen, dus werden ons, voor het diner, de gebruikelijke cocktails op de kamer van een der gasten verschaft en aan tafel kwamen dadelijk de platte zilveren whisky-flacons voor den dag, die de heeren hier in hun zak dragen. Het was een wonderlijk gezicht om telkens op zoo een tafel van elegant gekleede menschen, tusschen bloemen en rozig omkapte lampjes, een flesch met whisky of een met jenever te zien staan, door den gastheer van zijn kostbaren voorraad meegebracht. Niemand kon begrijpen, dat ik aan één cocktail meer dan genoeg had en heerlijk, gekoeld sodawater boven hun ‘high-balls’ verkoos en ik waagde de veronderstelling tot
| |
| |
mijn buurman, dat hij vergeten moest zijn, hoe kostelijk water smaakt, als je warm en dorstig bent. ‘I fear you are right’, gaf hij gul toe, ‘prohibition heeft ons allemaal tot drinkers gemaakt’.
|
|
Auteursrecht onbekend