|
| |
| |
| |
Opwekkinge tot eene voorsigtige, en kloekmoedige reise naar 't Jerusalem, dat boven is.
Wyse Ps. 66. Ps. 98. Ps. 118. X Geb.
1.
KOmt kind'ren! laat ons doch niet draalen,
De Avond immers komt naby;
Het is gevaarlyk om te dwaalen,
In deese Werelds-woesteny':
Een, die naar boven wenscht te treden,
Sy kloek, en rustig van gemoed;
Hy gae met onvermoeide schreeden,
Gewiss' het eynd' maakt alles goed,
2.
Het kan ons nimmermeer berouwen,
Dat wy verkiesen 't smalle pad;
Wy kennen JESUS, dien getrouwen,
Die onse hand heeft aangevatt!
O dat men dan de gangen richte,
Soo, dat men wand'le agter HEM,
Terwyl gestaadig het gesigte
Zy voorwaarts naar JERUSALEM,
Dit Lied is uyt het Hoogduytsch, in rym nagevolgt.
| |
| |
3.
Wy syn gewis van onsen herder:
Ook daar toe, immers uytgeleidt;
En wie sou dan niet geerne verder
Naar heilig' afgescheidenheid!
Wil yemant U daar voor verschrikken,
O, syt niet ligt beangst, of bang:
En, wil men u door list verstrikken,
Gaat maar eenvoudig Uwen gang:
4.
Gaet veelmaal uw Natuur als teegen;
Schoon 't wel eens kosten mogt wat pyn:
Want, sy die 't vleesch seer syn geneegen,
Voorwaar noch slegte Reis'gers syn.
Wat uwen gang nog wil beletten,
Sal eynd'lyk moeten in den dood;
De eigenheid stell' dan geen' wetten,
Men moet van lusten worden bloot.
| |
I. Pause.
5.
Die niet als Reis'gers willen wandlen,
En laaten 's Werelds-yd'le daar,
Die immer omsien, hunk'ren, hand'len,
Die maaken self, den gang maar swaar:
Wy reisen in dit korte beeden;
Die anders will', die draag' sig dood:
| |
| |
Wy syn met 't weinige te vreeden,
Gebruykend' d' aarde, maar by nood;
6.
Een dwaase gaet sig steetz belasten,
Met 's werelds overdaad, en cier;
Wy niet alsoo! wy syn maar Gasten,
En trekken immers haast van hier:
Moet niet een Vreemdeling sig schikken?
Gemak brengt ook wel ongemak:
Wie soekt op weg ooit veel verkwikken?
Een Vreemd'ling heeft haast syn gerak.
7.
Ai laat ons self niet veel staan kyken
Naar 's weerelds ydel kinder-spel:
Men mogt eens, eer men 't dagt, beswyken;
Het kwaad verrast ook somtyds snel!
Komt laet ons streeven naar het hooge!
Wat gaat het sondig doen ons aan?
Men sluyte liever 't ydel ooge;
En denk' ‘Hoe haast is 't hier gedaan!
8.
Syn s'Hemels-wegen smalle paden;
In 's Weerelds oordeel, laag, en slegt,
Met doornen veeltyds overlaaden,
En (so men oordeelt) gansch niet regt,
Denk gy; Wie daar op is, komt verder:
Het smalle is toch 't regte Pad:
Een yeder, die maar volgt den Herder,
Die sal wel komen aan de Stad!
| |
| |
9.
Of, moet men smaad, en dreiging hooren,
Het maak' ons geene angst, of schroom;
Het gae maar als voor-by ons' ooren,
Haast sal 't ons syn, gelyk een Droom:
Met GOD alleen, sy onse handel;
Men sie gestaag tot 't Eeuw'ge in;
Daar booven is toch onse wandel,
Daar is ons herte, lust, en sin!
10.
En gaen wy, dus in onse wegen,
Veracht om onse Pelgrim stand!
Men kent ons hier toch niet ter degen,
Wy syn als vreemde, in het land:
Hoort men ons onderwyl eens singen,
Als yemand blyd' is van gemoed;
'T sal wesen van die groote dingen,
Naar welke 't hert sig heenen spoed.
| |
II. Pause
11.
O dat wy dan door alles dringen;
De Heere selve gaet voor aan:
Syn Goedheid sal ons wel omringen,
En geeven ons een' oop'ne baan.
Hy sal ons wel met Liefde-blikken,
Gestaadig geeven goeden moed;
| |
| |
Hy schenkt het noodige verkwikken,
O jae! Syn' kind'ren hebben 't goed!
12.
Geen valsch gerugt moet ons beroeren,
Als bleef het eind' toch eeven verr':
De VUUR-COLOMME sal ons voeren;
Die overschoone LEIDINGS-STERR'!
De Heere gaat ons aan de zyde,
Syn Licht de regte wegen leert:
Dat yeder maar het kromme myde,
En 't ooge hebbe toegekeert!
13.
Hoe sal dan ook dat lieflyk weesen
Van 't LAM, ons worden ingedrukt!
Dan sal men uyt ons' oogen leesen,
Hoe lydsaam, needrig, en gebukt,
Dat JESUS schapen sig vertoonen:
Hoe dat se (naar Syn voorbeeld) stil,
Nooyt weder-lasteren, of hoonen,
Maar passen op des HERDERS will.
14.
Komt laat ons altyd vreedsaam wand'len,
(Te zaamen gaend', als hand aan hand)
O laat ons toch gemeensaam hand'len.
In dit, voor ons soo vreemde Land!
'T sy verre van op weg te stooten,
Dat hindert seer den goeden stap!
| |
| |
Denk, d'Eng'len syn ons mee'genooten,
En dienaars van de Broederschap!
15.
Soo eens de swakk're mogte vallen,
O dat de sterk're sy gereed;
De grootste sy de knegt van allen,
En jaege 't meest naar liefd', en vreed'!
Een yeder reek'ne sig de kleinste;
En sette sig dus onder aan;
Doch worde geerne self de reinste,
Van allen, die te zaamen gaen!
| |
III. Pause.
16.
Dus moeten Wy naar booven streeven:
De weg kort yeder stond ook af;
'T licht sal ons' oogen haast begeeven,
En 't Lichaam gaet naar 't duyster graf!
Dat wy hoe langer dan, hoe vryer,
Den weg bewand'len, wel gemoedt:
Van dag tot dag getrouwer, bly'er,
Steets uytgestrekt naar 't eeuw'ge Goed!
17.
Seer lange sal het, wis niet duuren;
Houdt 't dan (O sielen) mann'lyk uyt:
Jae moog'lyk syn 't maar weinig uuren,
Soo hebb't gy den beloofden buyt:
| |
| |
Die ruste, daar men met de vroomen,
(Die lange voor ons syn geweest)
By GOD, in Zion, staet te koomen,
Die eeuw'ge calmte voor den geest!
18.
O laat ons hier voor alles waagen;
Het is gewis wel waagens-waerd;
Kloekmoedig sy dan afgeslaagen,
Wat onse gangen nog beswaert!
Wy moeten gaan met volle schreeden;
Hier woont men niet, hier duurt het kort!
Het syn de blyvend' Eeuwigheeden,
Daar JESUS 't zaelig ALLES wordt!
19.
Gy syt, O Heiland! 't uytgeleesen,
'T verborgen MANNA, dat ons voed!
In U, ô aller-schoonste WEESEN,
Verkwikt alleen sig ons gemoed!
ô BRONNE van het eeuwig leeven;
Gy syt der sielen rein GENEUGT!
Het LICHT, waar in de Zaal'ge sweeven,
Haar CIERAED, RYKDOM, EER, en VREUGD.
EYNDE.
|
|
Auteursrechtvrij