Hondert geestelyke liederen

[p. 162]

^* LXIX.
Genes. XXIV:63. Ende Isaac was uytgegaan, om te bidden in 't veld; enz.

Wyse Ps. 146.

WElgelukkig, die van 't swerven,

Daar de weereld'ling in leeft,

Doch die 's Heemels Vree' doet derven,

Zig in rust, en stilte geeft;

En in heil'ge eenzaamheid,
GOD eerbiediglyk verbeid!

Wel hem, die somtyds in 't lommer

Van 't geboomte, naar syn' wensch,

Buyten stooring, vrees, of kommer,

Vlied' uyt d' oogen van den mensch;

Om te wand'len in het licht,
Voor GODS heilig Aangezicht!

* Dit Lied bestaat uyt eenige Zangversen overgenoomen uyt een groot Lied, dat men vindt in de Heilige Gesangen: synde egter de Woorden, Uytdrukkingen, en Spellingen somtyds merkelyk verandert: Zulks is ook geschiet ten opsichte van het VII. IX. LXVII. en LXXIV. Lied. Waar van in de Voorreede voor dit werkje.

[p. 163]

3.

 

Wel dien, die by water-vlieten,

 

Of in eene stille streek,

 

'T hert, als 't vol is, mag uytgieten,

 

Wordend' voor den HEERE week;

 

Jae ontlasten zyn gemoed,

 

In een heete traanen-vloed!

Wel hem, die zig vind geneegen,

Om in heil'ge eenzaamheid,

JESUS leeven t' overweegen,

Zoo vol van verborgentheid!

En zig daar voelt aangedaan,
Van dat heilige bestaan!

Wel hem, die na SYN exempel,

Veel, als in 't verborgen, leeft:

Huys, of veld maekt tot een Tempel,

En daar zynen GOD aankleeft:

HEM in geest aanbid, en hoort,
En zig richt naar 's Heeren woord!

Wel-gelukkig eenzaam leeven,

Word het maar te regt besint!

Mag de Ziele sig begeeven,

Waar men JESUS ondervind!

Daar is 't, dat Hy smaeken doet,
'T allerweesendlykste goed!