|
| |
XXIII.
Op de Verrigtingen van den Zaligmaker Jesus Christus, van de voetwasschinge zyner Discipulen af, tot op de aflegginge zynes levens. Joh. XIII.
Wyse Ps. 66. Ps. 98. Ps. 118. en X. Geb.
Op 't Voetwassen aan de Discipulen.
1.
O Beeld van ootmoed aller-wege!
Wierdt GY thans sulk een laage knegt!
Ach wasch my in uw' bloed ter dege,
Op dat ik rein word', en opregt.
| |
| |
Geef dat ik ook voor and'rer voeten,
My als de minste sett' ter neer,
Gewillig om se dus 't ontmoeten,
En in Uw werk my self verteer.
Op de Avondmaalhoudinge.
2.
Wilt, Heere JESUS, my ook geeven
De waare spys', Uw vleesch, en bloed!
Die spyse, my bereidt ten leeven,
Toen Gy aan 't Kruys-stierft, ons te goed.
Ai geef my dese regte spyse,
En houdt met my Uw Avondmael!
Versterk my veel op dese wyse,
Dit sal my zyn een soet onthaal!
Op het Hooge-Priesterlyk gebed.
3.
Myn HOOGEPRIESTER, wiens gebeden
Verhooring vinden t'allertyd,
Wilt voor my tot uw' VADER treden,
Soo lang ik nog ben in den stryd!
Soo lang op Aard' nog duurt myn leeven,
Uw arm' en swakke kind bewaar:
| |
| |
Wilt my gemeenschap met U geeven?
En, in U, met der vroomen schaar!
Op den Zielen-angst in Getzemane.
4.
Hoe deed de Ziels-nood U niet klagen!
Gy wierdt bedroeft, self tot der dood:
Men zag U vreemde schulden dragen!
En, ô! Ik self, maakt' U dien nood!
Doch, Heer, met U te moogen treuren,
Is beter, als een yd'le vreugt:
Mag dat in ootmoed my gebeuren,
Myn herte wordt ook weêr verheugt.
Op het aanbidden aldaar.
5.
In 't stof moest GY u nederleggen!
Vervaarenis had U verschrikt,
Dog teffens kondet Gy nog seggen,
Dat g' U, naar 's VADERS wille schikt:
Help my, by alle druk, of smerte,
Dat ik my buyg', en blyve stil;
Bedwing het weederstreevig herte,
En doet my rusten in Uw' will!
| |
| |
Op de Droefheid, en 't bloedig-zwee'ten.
6.
Ik dank', ô HEERE! voor Uw' Liefde;
Gy hebt geworstelt met den dood,
Toen d' angst Uw' reine ziel' doorgriefde,
Uw sweet was bloedig in dien nood!
Maak my ook in den stryd bestendig!
Ach ondersteun myn blooden moed,
Ja sterk tot bidden my, inwendig!
Het koste dan schoon sweet en bloed!
Op het te gemoet gaan van den Verraeder.
7.
Gy gingt self uw' vyanden tegen,
Ontvangend' hem, die U verriedt:
Een woord kon al hunn' kragt beweegen,
Wanneer g' U egter grypen liet!
Laat ik myn kruys niet willen myden,
Maar 't selve dragen dag aan dag:
Ja! dat ik 't werktuyg van myn lyden
Met liefde steeds omhelsen mag!
| |
| |
Op de gevangen-neeminge.
8.
Gy laat U binden, en U dwingen,
Onschuldig! vol sagtmoedigheid!
Gy swygt, Gy laat U slaan, en dringen,
Als 't Lam, dat men ter slagtbank leid.
Ach maak my doch ook soo gelaaten,
En leid my, waar het U behaagt:
O dat ik swyg' gelykermaaten,
Als ik van menschen word' geplaagt!
Op 't ondervraagen en slaan.
9.
Men vraagd' U uit, als een verraader!
Maar IK was self die kwade knegt:
Men slaat U als een euveldaader,
Daar al Uw' taal, en doen was regt!
Proev GY myn Heer! wat ik bedoele,
Geef, das ik in opregtheid leef!
En (schoon ik my onschuldig voele)
Den boosen toch niet wederstreef.
| |
| |
Op 't verloochenen door Petrus.
10.
Wat moest 't uw lyden niet vermeêren,
Toen Petrus U nog heeft versaakt!
Dog 't was Uw oog, dat sig ging keeren,
Dat Hy aan 't bitter weenen raakt:
Ach maak my toch getrouw in allen!
Dat ik my houd' aan Uwe kracht!
En, als ik mogt uyt zwakheid vallen,
Word' door Uw oog te regt gebracht!
Op 't valsch aanklagen, en veroordeelen.
11.
Op valsche klagten sweegt Gy stille,
De last'ring draagt Gy met gedult!
Gewis; 't was niet om Uwen 't wille,
GY wiert veroordeelt sonder schuld!
Ik ben (soo Gy naar 't regt wil rigten)
Des doods, en ook der helle waard;
Dies moet ik sonder weêr-wraek swigten,
In alles, wat my wedervaert.
| |
| |
Op 't bespotten, bespuwen, slaan, enz.
12.
Gy wierd bespot, Gy wierd bespoogen,
Men slaet uw heilig Aangesicht,
Op dat ik vry word', en onttoogen
De spot, en pyn, in uw Gericht:
Ach help my, dat ik schand', en plagen,
Niet vrees', of angstelyk ontvlied'!
Ontvangt hier d'eene wang wat slagen,
Dat ik veel liever d'and're bied'!
Op 't valsch betigten voor Pilatus.
13.
Men leid' U voor 't Gericht, onschuldig!
Doch, of men lastert, smaad, en scheld,
Soo sweegt gy stil, en waart geduldig,
Uw Ryk staat door geen aardsch geweld.
Geef, dat ik ook des weerelds lagen
Veragt, en 't hemelsch' maar bedoel!
Dat ik getroost aan 't eynd' der dagen,
Mag komen voor Uw' Rigterstoel!
| |
| |
Op 't spottelyk handelen door Herodes, enz.
14.
Gy wierd daar heen gesleept met schanden,
Men voerd' U als een' dwaasen om,
En niemant (dagt men) smet zyn handen,
Aan U! doch Gy blyft stil en stom:
Geef, dat ik ook, in kruys, en lyden,
My soo gelaeten heenen geef!
Veel klagens soeke te vermyden,
En liever in veragting leef.
Op 't overgeven van Jesus ter dood, en geesseling.
15.
Ging men, ô JESUS! U verstooten,
En riep toen om den Moordenaar;
Ging men Uw' hals, en rug ontblooten,
En geesselde dien, schrik'lyk swaar!
Ach dat ik 't boose soek' te myden,
En U verkies, het gae, hoe 't wil!
Moet ik daar voor een tugt-roê lyden,
Maak my geboogen, sagt, en stil!
| |
| |
Op de doornekroon', en valsche nederbuiging.
16.
Met Doornen wierd Uw hoofd omgeeven!
Men boog uyt spot sig voor U neêr;
Nu syt GY waarlyk hoog verheeven,
Ik buyge my, in geest, ô Heer!
Syt eeuwig Koning van myn herte!
Myn binnenst' sy uw Koningryk;
Draag' ik hier in het vleesch wat smerte,
Hier boven word' ik U gelyk.
Op de uytbrenginge van Jesus uyt het Rigtbuys.
17.
Bespott', bekrabt, en vuil bespoogen,
Wierd G' als een Schouwspel uytgebragt!
Uw' Aansicht was, voor yders oogen,
Gantsch ongesien, en seer veragt:
ô JESUS, wien ik hooger houde,
Dan aller hoogheids valschen schyn!
Ik wil U volgen, schoon ik soude
Een Schouwspel aller menschen zyn.
| |
| |
Op de veroordeelinge van Jesus Christus.
18.
Gy moest het dood'lyk vonnis hooren,
Al blykt Uw' onschuld overall.
Uw zwygen, Heer! schetst my te vooren
Hoe. Ik my schuldig houden zal!
Wilt Gy, ô Richter, 't my vergeeven,
Dan agt ik 's menschen oordeel niet;
Doch d'oude mensche sal niet leeven,
Dat vonnis, wensch' ik, dat geschied'!
Op 't dragen van het kruys.
19.
Gy moest uw kruys, ô JESUS, dragen,
Met Moordenaeren; door de stad!
Na 't Lichaam deerlyk was geslagen,
En dus aanmechtig, afgemat!
O dat ik voor uw Saak', en Naame
Het kruys, gewillig, U na-draag',
En my niet voor uw' smaadheid schaame!
Alleen, myn zwakheid onderschraag!
| |
| |
Op 't drenken met gemyrrheden Wyn.
20.
't Was bitter, 't geen se tot U bragten,
Nogtans Gy smaakte 't met Uw' mond,
Jae voor hun, die het snoodste dagten,
Bad Gy ook nog ter selver stond:
Laat my den Lydens-kelk niet vreesen!
Bind aan Uw kruys myn sins-vermaak:
Dat ik doch nooyt geset mag weesen,
Op eig'ne lust, of soete smaak!
Op 't spreeken te Golgotha.
21.
Een Golgotha was Uwe steede!
Dog daar troost' Gy een' moordenaar,
En spreekt veel and're schoone reeden,
Uw' moeder met haar zoon is daar:
Nu syt Gy in uw Ryk gekoomen,
Heer JESUS! ô gedenk aan my:
En geef, dat ik met alle vroomen,
In U, het hoofd, vereenigt sy!
| |
| |
Op de verlaatinge, en 't sterven.
22.
Gy wierd in hoogster nood verlaten;
Op dat Gy gunst, en heil verwerft,
En ik niet zy alleen gelaten!
Gy neigde 't Hoofd, eer dat Gy sterft:
Laat soo myn eigen-wil sig neigen,
En met U zinken in den dood!
'k Geev my geheel aan U ten eigen,
Verlaat my nimmer in den nood!
Op de doorsteekinge der zyde.
23.
Men opend' aan het kruys Uw' zyde,
Waar uyt het Bloed, en Water vliedt;
Myn ziel wenscht dat se 't allen tyde,
De soete kracht daar van geniet!
Uw Herte blyv' doch voor my oopen!
Trek 't myne gantschelyk daar heen!
GY, die 't aanvaart hebt, doet my hoopen,
Met U, in geest, te worden een!
| |
| |
Op de Balzeming, en Begravinge.
24.
Gy wierd gebalzemt, en bewonden,
En in het nieuwe Graf gelegt:
Ik hebb' ook meed' een plaats gevonden,
Schoon op sig zelve koud, en slegt:
Ai! wilt U tot myn herte voegen,
Verwarm het door uw Liefde-schyn!
So sal ik aan al 't aardsch genoegen,
Gestorven, en begraven syn!
|
|
Auteursrechtvrij