Het voorgeborchte

Eener Kenmerlandsche vriendinne,
ten onzent in waardschap¹⁾.

Uit de Beverwijker duinen

Voor een daagje' of wat verplant

In de sombre, schrale tuinen

Van een laag, moerassig land,

Roze, spreidt ge toch uw geuren,

Lelie richt ge, fier en blij,

't Hoofdtjen opwaards, kommervrij,

In een lucht, die stemt tot treuren,

1) In waardschap gaan is de echte oud-hollandsche uitdrukking voor het ellendig bastert-fransch, in 't Hollandsch onspelbaar, uit logeeren gaan.

[p. 121]

 

In een lucht met gas bevracht,

 

Gas, ontwolkt aan Gijsbrechts wallen,

 

Gas, door macht van buizentallen,

 

Aadrend onder straat en gracht;

 

In een lucht, die dreunt van 't ratelend,

 

Ramlend, rinklend koopmansgeld,

 

Bij 't papier, dat, schuiflend, zwatelend,

 

Hier voor zilverwaarde geldt;

 

In een lucht, doorkruist, doorworsteld

 

Van 't venvardste markgedruisch;

 

Waar de mensch zijn naaste borstelt

 

Van de laatste plek en pluis;

 

Waar kritiek, in maandorganen,

 

Waar zij 't leven sloopt en slaat,

 

Dat het op vervelingstranen,

 

Velen zelfs op erger staat.

 

 

 

Dank, o lelie, voor den band,

 

Zijden band, waarmeê ge uw vrinden

 

Met uw ziele saam liet binden;

 

Steun der bloem in 't neevlenland.

 

Dank, o roze, dat onze oogen,

 

Tolken van het vriendenhart,

 

Nu ge dezen dampkring tart,

 

U zoo bloeyend vinden mogen.

 

Dank, dat gij zoo wel te moê

 

Aan ons huis uw blaadtjens hechtte!

 

'k Bidde: 's Heeren Engel rechte

 

U den dauw des Hemels toe.