Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

(1852)–J.A. Alberdingk Thijm– rechtenstatus


De pelgrimaadje. [Dit lied van 1647 werd gezongen op de wijs: Ick ben een armen pelgrim siet.] Komt, pelgrims, komt en volght my naer, Wy willen onse reys beghinnen En groeten gaen te Kevelaer Die soete Koninghinne. Komt, volght my naer met kloeken moet En neemt van daegh een goê couragie, Op dat wy altemael te voet Voldoen ons pelgrimagie. Wy zijn doch pelgrims allegaer, Wy hebben hier gheen vaste steden;
[pagina 426]
't Is hier al droefheit voor en naer, So langh wy zijn beneden. Hoe menigh son is opghestaen, Die my met droef heit sach bevanghen! Hoe dickwils vont de bleke maen Noch tranen op mijn wanghen? Wat is het leven van ons al? Dan hier eens komen, dan weer scheiden. Den wegh loopt door het tranendal Die ons naer huis sal leiden Soet vaderlant, soet vaderlant! Wanneer sult ghy my eens ontfanghen: Tot u ist dat mijn herte brant En sucht met groot verlanghen. Och datter eenen enghel waer Die mijne stappen wilde schrijven! Al viel de reis my noch so swaer, Dat sou mijn swackheit stijven. Wel aen dan, pelgrims, kloeken moet! Ja altemael eens goê couragie! Op dat wy altemael te voet Voldoen ons pelgrimagie.