Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Gebeden aan God de heere.

[Door Henrick Bruno, ongefortuneerde Konrektor der ‘Triviale School’ te Hoorn.]

Zon der Gerechtigheid, van gisteren van heden,
Van aller eeuwigheid, tot aller eeuwigheden:

Laat schijnen over ons die nieuw gerezen Zon,

[p. 425]

 

Na 't dalen van die Zon, die d'avonduur verwen,

 

Dien 't levens avonduur (helaas!) ging duister maken.

 

Maar laat dit Morgen licht met u zoo lange blaken

 

Op ons, daar over nu zoo dikken donker leit,

 

Zoo lang de Brit zal zijn zonder Gerechtigheid.

 

O God, laat mijn gebed niet zijn van u verschooven,

 

't Gebed, hetwelk ik stort met 't algemeene Land.

 

Geeft d'Oli, in het vier, die helsche stokebrand,

 

Geeft Kromwel, die zijn Heer dorst Kroon en Hoofd ontrooven,

 

In Wassenaren¹ hand; ô Opper-Heer van boven,

 

Maak eenmaal over hem uw gramschap openbaar,

 

Laat die Tiran, die Draak², die aarts-geweldenaar

 

Met zijn' Trawanten zijn tot as, tot niet verstoven;

 

Verzadigt eens de as des Konings met zijn bloed,

 

Die de geheele Zee een bloedbad werden doet.

 

Maak dat het oud geluk op 't Vaderland gewend is,

 

Geeft in Britanniën ook een gewenschte keer.

 

Geeft ons de Broederschap, Nabuurschap, Vrede weer,

 

Als 't uitgekromwelt is, en uitgeparlement is.

1 Jacob van Wassenaer (later Admiraal).

2 (Men leest niet, dat de dichter hiervoor in eene boete van f 180, - beslagen is: zie bl. 412.)