Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

[p. 400]

Drinkliedtjen.

[Helft der XVII^e E.]

Er sat een oud manneken van tachentig jaren,

In 't hoeckjen van den haerd met 't lijf vol flerecijn,

De docter die raedde 'em, wou hy wel varen,

Hy sou 'em toch wachten van den Rynschen wijn.

‘O Rynsche wijn’, gy maeckt geen flerecijn;

Ick moet,’ sei, dat oud manneken,

‘Nog drincken eens een kanneken,

Nog eensjens vrolijck sijn.’

Dat manneken dat sei: ‘Ick sal den wijn niet sparen,

Al sou ick daerom lijden noch soo groote pijn;’

De docter daer weêr tegen, met tieren en met baren:

‘Soo'n wil ick niet langer jou docter sijn.’

- ‘O Rynsche wijn,’ enz.

Dat manneken sei weêr: ‘Al sou ick qualijck varen,

Ick drinck toch te garen een teugjen Rynschen wijn;’

De docter daer tegen: ‘Hy sitt' dan op de blaren

Die 't lust sich te branden: ick hou het voor venijn.’

- ‘O Rynsche wijn,’ enz.

't Manneken liet schenken een teugjen van den klaren,

En bracht het aan den docter, den grooten medicijn;

Terwijl dat men song en speelden op de snaren

Een liedeken ter eeren van den Rynschen wijn.

‘O Rynsche wijn’, gy maeckt geen flerecijn

Ick moet,’ sei dat oud manneken,

‘Nog drincken eens een kanneken,

Ick moet,’ sei dat oud manneken,

‘Nog eensjens vrolijck sijn.’