Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Aan de Stad Grave,
na de inneming der ‘dry steden, Venlo, Straelen, Ruremonde,’ door Fredrik Hendrik.

[Op het uit dier steden naam gevormd anagram: Den stalen muer verlooren, door Jacob Reves, gezegd Revius, Herv. Pred^t., van wien H. ab Heydendal (Kandidaat in de Rechten) zeide:

Den Rijn heeft zijnen Heyns, den Amstel heeft zijn Hooft,

De Maes heeft zijnen Cats, elck een der waterstromen
Heeft jemant die hem viert; u beurt is mee gecomen

O claren Ysselgodt, want Reves die verdooft,

Als hy zijn snaren roert, het quelen der Sirenen, enz.]

Wijckt, Grave, het en is geen teycken hier te blijven.

Wijckt, seg' ic, end' en vreest voor lastering noch spot;

't Is eere, lieve man, hem¹ te ontsien voor God,

Die nu den Spanjaert wil ontlijven of verdrijven.
Op, steden vande Maes, verlosset uwe wijven

En kinderen van dit ondeugende ravot²;

Den Prins comt uwen voet te redden wt het slot.

1 Zich.

2 Ontuig.

[p. 315]

 

Reyckt hem de palmen³ toe, hy reyckt u de olijven⁴.

 

Ontslaet u van het jock en comt u helper by.

 

Siet Venlo, Ruremond' en Stralen alle dry

 

Hem vallen inden arm, en tredende te voren.

 

Oock Oostenrijck en maeckt geen rekeninge meer

 

Nae 'tsoete Gelderlant te nemen sijnen keer,

 

Als hebbende daer van den stalen muer verlooren.

3 (Der eer.)

4 (Der vrede.)