Gedichten uit de verschillende tijdperken der Noord- en Zuid-Nederlandsche literatuur. Deel 2. 1ste en aanvang der 2de helft van de XVIIe eeuw

Maeghde-klaght.

[Door Laurens Reael, geb. te Amsterdam, 22 Okt. 1583, (zijn vader woonde op het Water in de Gouden Reaal) † als Schepen te Amst. 21 Okt. 1637.]

Linde lommer wilt vry melden

Als mijn Herder hier eens rust,

Ick uw blaetjes heb gekust.

Klapt vry bloemtjes deser velden,

't Geen ick hier aen u beken:

Ick mijn Herders eygen ben.

Als sijn lammertjes hier grasen,

Op uw korte soete gras,

Seght hem ick 'er oock eens was,

Om mijn lieve lust te asen¹;

Seght, terwijl sy knabb'len soet,

Ick hem vlecht' een Roosenhoet.

Roosen waren mijn gedachten,

Die ick met mijn hair bewon,

Toen de stralen van de son

My de kleenste hitte braghten,

Als mijn suchjes drongen voort,

Sonder dat ik sprack een woort.

1 Voedsel te geven.

[p. 305]

 

Doch de traentjes van mijn oogen

 

Borsten uyt door liefds geweldt,

 

Rollend' langhs 't begraesde veldt,

 

En soo nae mijn Herder vlogen,

 

Doen¹ mijn kransje was gereedt,

 

Dat aen hem wel was besteedt.

 

 

 

Moght ick nu mijn krans van Roosen

 

Stellen op sijn lieflijck hooft,

 

Dan sou 't immers zijn gelooft,

 

Dat ick d'Herder heb verkoosen;

 

En of 't niemandt loven² wou,

 

Met mijn mondt ick 't zeeglen sou.

1 Toen.

2 Gelooven.